تاثیر مخارج عمومی آموزش بر عملکرد آموزش ابتدایی: رویکرد پانل ARDL

در دو دهه گذشته، کشورهای در حال توسعه، گام های بلندی در جهت دستیابی به آموزش پایه برداشته اند. با این حال، فرصت های آموزشی تا حدی به دلیل تخصیص ناهنجار منابع آموزشی، نابرابر باقی می ماند. علاوه بر این، استفاده ناکارآمد از بودجه عمومی برای آموزش، اثربخشی برنامه ها برای گسترش دسترسی و بهبود نتایج یادگیری را به خطر می اندازد. لذا این مقاله از رویکرد خودرگرسیون با وقفه توزیعی برای بررسی تاثیر مخارج آموزشی بر عملکرد آموزش ابتدایی در استان های ایران، استفاده می کند. نتایج برآورد بلندمدت برای سال های ۱۳۹۸-۱۳۸۵ نشان می دهد که همه متغیرها تاثیر معنی داری بر میزان تکمیل ابتدایی و با نشانه های مورد انتظار در استان های ایران دارند. ضرایب برآورد شده مدل تصحیح خطای کوتاه مدت برای تمامی متغیرهای توضیحی منفی، معنادار و با سرعت تعدیل (۲۳/۰-) است که نشان دهنده سرعت اصلاح هرگونه عدم تعادل در کوتاه مدت است. با توجه به نتایج تحقیق، دولت ایران باید به شدت به ترویج سیاست بهبود کیفیت آموزش در مدارس ابتدایی و همچنین ترویج عدالت و انصاف در توزیع بودجه آموزش و پرورش و سایر منابع آموزشی بپردازد. بهبود و افزایش سطح مخارج دولت بر آموزش یک برنامه کلیدی در افزایش نرخ تکمیل ابتدایی، کاهش نرخ ترک تحصیل و افزایش کیفیت آموزش است. همچنین یک برنامه کاهش فقر و درآمدزایی دولتی می تواند به طور قابل توجهی والدین را به ثبت نام فرزندان خود در مدارس تشویق کند.

کلیدواژه ها:

public spending on education ، education performance ، autoregression with distributed lag ، panel data. ، مخارج عمومی بر آموزش ، عملکرد آموزش ، خودرگرسیون با وقفه توزیعی ، داده های پانلی.