بررسی استحکام برشی اتصالات تک لبه ورقهای آلومینیومی به روش دیفیوژن

در این مطالعه روش دیفیوژن برای اتصال ورق های آلومینیومی به کار گرفته شده و عوامل موثر بر برقراری پیوند دیفیوژنی میان دو ورق آلومینیومی به صورت تجربی مورد بررسی قرار گرفته است . فرآیند اتصال ورق های آلومینیوم یا آلیاژهای آن در پژوهش حاضر شامل یک مرحله شیمیایی و مکانیکی جهت حذف اکسید آلومینیوم و درنهایت فشردن ورق ها بر روی هم تحت گرما در مدت زمانی معین می باشد. شرایط بهینه برقراری اتصال دیفیوژنی شامل فشار، مدت زمان و دمای برقراری اتصال به صورت تجربی و با استفاده از طراحی آزمایش نوع متمرکز دورانی مرکب ۱ به دست آمده و در اتصال برقرار شده تحت این شرایط تحت بارگذاری شبه استاتیکی کششی قرار گرفته و میزان ماکزیمم نیروی تحمل شده اتصال برشی تک لبه یا منفرد در حالات مختلف به دست آمده است . نتایج تجربی نشان می دهد که بهترین اتصال تحت شرایط فشار ۸۰ بار، زمان ۱۲۰ دقیقه و دمای ۵۵۰ درجه سانتی گراد به نحو مطلوبی شکل گرفته و ماکزیمم نیروی تحمل شده توسط قطعات متصل شده تحت این شرایط حاصل می شود.

کلیدواژه ها:

استحکام برشی ، دیفیوژن ، دمای اتصال ، اتصالات تک لبه