آسیب شناسی برنامه آموزشی تربیت بدنی مدارس آذربایجان شرقی

هدف: امروزه عوامل متعددی می توانند در آسیب شناسی آموزشی درس تربیت بدنی دخیل باشند که برخی از آنها نوپدید و ناشناخته هستند. بنابراین شناسایی موانع موجود در این زمینه ضروری است. روش : پس از مصاحبه با ۱۵ کارشناس، از بین ۶۹ گویه شناسایی شده در مبانی نظری، تعداد ۵۷ گویه لیکرتی پنج ارزشی در پرسشنامه جای گرفتند. سپس به دنبال فراخوان گسترده و جلب همکاری تعدادی از کارشناسان ادارات، سرگروه ها و دبیران تربیت بدنی، در نهایت ۱۹۵ پرسشنامه از طریق سامانه Google Form تکمیل شد. پس از تحلیل عاملی اکتشافی، عامل های شناسایی شده توسط تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر اولویت بندی شد و امتیاز کل و امتیاز هر عامل در بین دو جنس و در بین افراد با مدارک تحصیلی مختلف مقایسه شدند. یافته ها: پس از حذف ۱۰ گویه در تحلیل عاملی، در نهایت ۴۷ گویه به عنوان عوامل موثر بر آسیب های آموزشی درس تربیت بدنی در مدارس در قالب هشت عامل اصلی دسته بندی شدند که به ترتیب عامل های اماکن و تجهیزات(یازده گویه)، دانش آموز(سه گویه)، عوامل سازمانی(شش گویه)، ارزشیابی(هفت گویه)، اهداف و محتوای درس(هشت گویه)، ویژگی های جسمانی معلم و دانش آموزان(سه گویه)، معلم(سه گویه) و روشها و فنون تدریس(شش گویه) از نظر معلمان بیشترین اهمیت را در آسیب شناسی درس تربیت بدنی کسب کردند. بحث و نتیجه گیری: درس تربیت بدنی معمولا کم ارزش تلقی می شود و فضای مختص آن نامناسب است و اغلب به عنوان تفریح محض قلمداد می شود. از دست رفتن تعهد معلمان نیز در آسیب شناسی درس نقش دارد، ولی در کل معلمان به ارتقای عملکرد خود علاقمند هستند که نیاز به بهبود زیرساخت ها، شرایط و مزایای شغلی و اقدامات جبرانی فرهنگی را گوشزد می کند. ولی برای فهم بهتر و عینی تر نیاز به بررسی های کیفی باقی می باشد.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، برنامه ریزی آموزشی ، تربیت بدنی ، مدارس