نقش سند تحول بنیادین آموزش و پرورش در ارتقای کیفیت محیط یادگیری

نظام تعلیم و تربیت رسمی، نهادی است اجتماعی و فرهنگی و سازمان یافته که به عنوان مهم ترین عامل انتقال، بسط و اعتلاء فرهنگ در جامعه اسلامی ایران، مسئولیت آماده سازی دانش آموزان جهت تحقق مرتبه ای از حیات طیبه در همه ابعاد را برعهده دارد که تحصیل آن مرتبه برای عموم افراد جامعه لازم یا شایسته باشد. تحقق همه این اصول نیازمند الگویی است تا بتوانند با در نظر گرفتن شرایط حاکم بر جامعه باعث بهبود فرآیند یاددهی- یادگیری گردند. سند تحول بنیادین با نام کامل سند تحول بنیادین آموزش و پرورش یکی از این طرح ها می باشد که در سال ۱۳۹۰ به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسید و این سند با هدف ایجاد تحول در نظام آموزشی کشور و تربیت نسلی متعهد، خلاق و کارآمد تدوین شده است. با توجه به اهمیت این سند در فرآیند تعلیم و تربیت در این مقاله سعی کردیم با روش توصیفی- مروری به گردآوردی یافته ها از مقالات، کتب، پایان نامه ها و. . . در زمینه نقش سند تحول بنیادین آموزش و پرورش در ارتقای کیفیت محیط یادگیری بپردازیم. نتایج بررسی ها حاکی از آن بود که یادگیری عمیق و همه جانبه یادگیرندگان مستلزم توجه به همه عوامل و مولفه های این فرآیند است که محیط یادگیری یکی از مهم ترین مولفه های این امر می باشد. بر اساس این سند ارتقای متغیرهایی از جمله ساختار و فرهنگ سازمانی، تکوین فرآیندهای تربیت، الگوی انتخاب مدیران و معلمان، فضای فیزیکی مدرسه، امکانات آموزشی و غیره می تواند در ارتقای کیفیت محیط و فرآیند یادگیری نقش بسزایی داشته باشند.

کلیدواژه ها:

سند تحول بنادین ، محیط یادگیری ، ساختار سازمانی ، تربیت نیروی انسانی.