اثر منتورینگ بر اثربخشی آموزش کارکنان با میانجی گری دیده شدن در کار

امروزه بسیاری از سازمان­ های پیشرفته به دنبال یافتن راهکارهایی برای تقویت و بهبود وضعیت آموزش سازمانی هستند و در این راستا رویکردهای نوظهور زیادی مطرح گردیده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش منتورینگ بر اثربخشی آموزش کارکنان با میانجی گری دیده شدن در کار در شرکت توزیع  برق کاشان انجام شده است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. ۱۰۳ نفر از کارکنان شرکت توزیع نیروی برق کاشان به عنوان نمونه پژوهش حاضر انتخاب شدند. به منظور تحلیل داده ­ها، روش حداقل مربعات جزئی و نرم افزار Smart PLS­۲ مورد استفاده قرار گرفت. جهت سنجش روایی از روایی همگرا بهره گرفته شد و به منظور برازش پایایی، آلفای کرونباخ مورد استفاده قرار گرفت و ضرایب آن برای تمام سازه ­های پژوهش بیشتر از ۰/۷ می­باشد. نتایج به دست آمده، حاکی از آن است که منتورینگ با ضریب مسیر  (۰/۴۰۹) و مقدار t (۴/۰۸) رابطه مثبت و معنی داری بر اثربخشی آموزش کارکنان در شرکت توزیع برق کاشان دارد. همچنین رابطه مثبت و معنی دار منتورینگ بر دیده شدن کارکنان در کار با ضریب مسیر (۰/۵۸۳) و مقدار t (۳/۴۷) مورد تایید قرار گرفت. از طرف دیگر دیده شدن در کار نیز با ضریب مسیر (۰/۶۲۸) و مقدار t (۵/۳۱) رابطه مثبت و معنی داری بر اثربخشی آموزش کارکنان دارد. در نهایت نتایج این پژوهش نشان داد دیده شدن در کار نقش میانجی­گری در رابطه بین منتورینگ و اثربخشی آموزش کارکنان ایفاء می­کند.  بر اساس نتایج پژوهش میتوان بیان نمود که مدیران شرکت باید تلاش کنند تا با بکارگیری سیستم مطلوب منتورینگ در محیط کار مشکلات نظام آموزشی برطرف شود و  آموزش­های سازمان اثربخش­تر شود.

کلیدواژه ها:

منتورینگ ، اثربخشی آموزش کارکنان ، دیده شدن در کار