تفسیر تطبیقی آیه «لسان قوم

خالق حکیم خلقتی که بر خلق آن افتخار نموده است، آن را رها نگذاشته بلکه برای هدایت آن چنان نظام احسن تدارک دیده که اولین انسان مرد روی ارض را هادی قرار داده است و همین طور به طبق نیاز های زمانی و مکانی صحف آسمانی برای هدایت بشر نازل فرموده است. چون واجب الوجود از اعضا و جوارح منزه و مبراه است و روی زمین برای تفاهم و ارتباط زبان واحدی وجود نداشته بلکه زبان تکلم با لهجه های مختلف زیاد بود، سوال مطرح می شود که این صحایف آسمانی به کدام زبان نازل می شد؟ جواب این سوال در آیه ۴ سوره ابراهیم «و ما ارسلنا من رسول الا بلسان قومه لیبین لهم». با صراحت مرقوم می باشد. پاسخ این سوال به این علت ضرورت دارد که آن دسته از بنی نوع انسانی که بعد از نزول کتب آسمانی و بعد از زمان رسل به دنیا آمدند و می خواهند از معانی و مراد جدی خدای تعالی را با دقت به دست بیاورند، باید به زبان و فرهنگ نزول کتب آسمانی مراجعه کنند. در این مقاله تفسیر این آیه به صورت تطبیقی و با روش کتابخانه ای موردبررسی قرارگرفته و درنتیجه بین مفسران فریقین پنج آرای مهم درباره این تفسیر بیان شده است و دیدگاه «ارسال رسل با آشنایی به زبان و فرهنگ قوم» با توجه به ظاهر این آیت و تاریخ انبیاء نزدیک تر و قوی به نظر می رسد. کلیدواژه‎ها: تفسیر، زبان قرآن، تفسیر تطبیقی، رسل، سوره ابراهیم، لسان، قوم.

کلیدواژه ها:

کلیدواژه‎ها: تفسیر ، زبان قرآن ، تفسیر تطبیقی ، رسل ، سوره ابراهیم ، لسان ، قوم