بررسی آموزه های تربیتی از منظر قرآن و روایات در تربیت فرزندان و ارائه راهکارهایی برای والدین (ارائه مدل)

تربیت از ابتدایی ترین و اساسی ترین نیازهای زندگی بشر است. انسان تنها با تربیت صحیح می تواند موجودی هدفمند و ارزشمند باشد و به اهداف و آرمان های خود برسد. انسان مسلمان برای پیمودن راه سعادت و بندگی، نیازمند الگوهای مطمئن در عرصه عمل است. با آشنا ساختن فرزندان با قرآن و سیره ی تربیتی اهل بیت(ع) انتظار می رود، خانواده ها و دیگر نهادهای اجتماعی مرتبط به رشد و کمال برسند. تربیت صحیح فرزند، اولین و اساسی ترین پایه ی سعادت فردی و اجتماعی است، و این مسئولیت خطیر در درجه ی اول به عهده ی والدین است. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی آموزه های تربیتی از منظر قرآن و روایات در تربیت فرزندان و ارائه راهکارهایی برای والدین است. روش پژوهش از نوع کیفی است که بر اساس مطالعات گسترده کتابخانه ای انجام شده است. حوزه پژوهش مقالات، کتاب ها، احادیث و آموزه های تربیتی در زمینه تربیت است که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. نتایج نشان داد: وظایف والدین نسبت به تربیت فرزندان قبل از تولد شامل ۶ بعد: حق داشتن پدر و مادر شایسته، حق برخورداری از سلامت جسم و روان، حفظ حیات کودک، دقت در انتخاب همسر، مراقبت های دوران بارداری و دعا و طلب سعادت برای فرزندان است. همچنین وظایف والدین نسبت به تربیت فرزندان بعد از تولد: بعد وظایف اولیه شامل ۱۴ مولفه (شناسایی حق تابعیت خانوادگی، اذان گفتن در گوش نوزاد، شیر دادن نوزاد، عقیقه، انتخاب نام نیکو، نیکو صدا کردن فرزند، تربیت، احترام و تکریم کودکان، عادت دادن به سلام کردن، تغذیه و روزی حلال، بازی با فرزندان، احترام به شخصیت دیگران، تشویق و تنبیه مناسب، ادب آموزی) بعد آموزش شامل ۵ مولفه (آموزش فرایض دینی، آموزش خواندن و نوشتن، آموزش قرآن، آموزش نماز، آموزش شنا و تیراندازی) بعد رعایت عدالت و مساوات بین فرزندان شامل ۳ مولفه (عدالت بین دختر و پسر، عدالت در بوسیدن فرزندان، عدالت در هدیه دادن به کودکان) و بعد روش های محبت شامل ۴ مولفه (ابراز محبت والدین، نوازش و بوسیدن کودکان، بازی با فرزندان، هدیه دادن) است.

کلیدواژه ها:

آموزه های تربیتی ، قرآن ، روایات ، تربیت فرزندان ، والدین.