بررسی تجربی نانوپرداختکاری قطعه کار آلومینیوم گرید ۱۱۹۹ با استفاده از روش پرداخت کاری ساینده ی چرخشی نهایی

در میان روش های پرداخت کاری پیشرفته که امروزه سهم زیادی را در صنعت ماشینکاری پیشرفته به خود اختصاص داده اند می توان به روش پرداخت کاری ساینده چرخشی اشاره نمود. این فرآیند با استفاده از نیروی چرخشی و گریز از مرکز که به صورت همزمان و مخالف هم اجرا می شود سبب ایجاد براده برداری می گردد. نیروهای مورد نیاز فرآیند، از طریق نیروی چرخشی به سطح قطعه کار اعمال می شود. از جمله ویژگی های این فرآیند. تونایی بالاپرداخت کاری سطوح داخلی و خارجی قطعات با شکل و هندسه خاص و متقارن محوری است. هدف این مقاله بررسی تاثیر سرعت دورانی، شکاف کاری و ذرات ساینده درمکانیزم براده برداری ساینده ی چرخشی بروی قطعه کاری از جنس آلومینیوم با گرید ۱۱۹۹ و تغییرات زبری سطح، برروی قطعه کار مورد بررسی قرارخواهد گرفت. برای انجام فرآیند و بررسی دقیق آن براساس آزمایش های انجام شده مشاهده گردید که پارامترهای سرعت چرخشی (S). شکاف کاری (W) و مش ساینده (A) تاثیر قابل توجهی بر کیفیت سطح (Ra) دارند. بر اساس نتایج به دست آمده، کمترین مقدار زبری سطح با استفاده از سرعت چرخشی ‎۹۰۰ دور در دقیقه، فاصله کاری ۱ میلیمتر حاصل گردید که نتایج تجربی حاصل از آزمایش ها به کیفیت سطح (۳۵ نانومتر) نتیجه ی قابل قبولی حاصل از آزمایش ها انجام شده و پارامترهای موثر با یکدیگر هستند.

کلیدواژه ها:

پرداخت کاری سایشی ، صافی سطح ، ماشین کاری ، ذرات ساینده ، شکاف کاری