بررسی عددی بازدهی چرخشی در ساختار کایرال آگزتیک کلاسیک نوع ضربدری

ساختارهای آگزتیک به عنوان ساختار با ضریب پواسون منفی شناخته میشوند که خصوصیات خاص آنها در طراحی سازه های نوین مورد توجه قرار دارد. ساختارهای آگزتیک به دلیل خواص برترشان همچون مقاومت فرورفتگی، مقاومت برشی، قابلیت جذب انرژی، نفوذپذیری متغیر و مقاومت به ضربه، در سالهای اخیر کاربردهای فراوانی در زمینه هایی همچون حفاظت و جذب انرژی، مواد و دستگاه های بیوپزشکی، فرامواد و کامپوزیت های هوشمند واکنش پذیر، پیدا کرده اند. در این تحقیق، تقویت اثر آگزتیک که به وسیله ی افزایش بازدهی چرخش داخلی به وجود می آید، مطرح شده است. براساس این مفهوم، ساختارهای سلولی کایرال جدید با هسته ی مرکزی و ماده نرم در گوشه از طریق شبیه سازی المان محدود بررسی می شوند. برای بررسی اثر ناشی از مرزها، شبیه سازی در تعداد سلول های متفاوت و تعداد سلول بی نهایت تکرار شد و نتایج با مدل تحلیلی مقایسه شدند و نشان داده شد که با افزایش تعداد سلول نتایج شبیه سازی المان محدود به مدل تحلیلی نزدیکتر می شود.

کلیدواژه ها:

آگزتیک کلاسیک ضربدری ، ساختار کایرال ، المان محدود ، بازدهی چرخشی