تاثیر معماری سبز بر ایجاد حس تعلق به فضاهای مسکن معاصر

امروزه با توجه به رشد جمعیت و ساخت و ساز بی رویه آپارتمان های مسکونی بدون توجه به نیازهای روحی و روانی ساکنین ، حضور طبیعت و اثرات روانی آن در زندگی افراد، رو به فراموشی رفته است.از طرفی، با توجه به فشارها و استرس های روزمره، بهداشت و سلامت روان موضوعی است که در دنیای امروز بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. لذا با توجه به اهمیت طراحی سبز و ارتباط مستقیم آن با روح و روان افراد، این تحقیق با در نظر گرفتن ضرورت و اهمیت ایجاد حس تعلق به فضای مسکن با بهره گیری از معماری سبز در فضای داخلی خانه امروز، با استفاده از روش توصیفی_تحلیلی سعی در پاسخگویی به این سوال اصلی است که چه ارتباطی میان حس تعلق به مکان و معماری سبز وجود دارد و در ادامه به دنبال دستیابی به راهکارهایی در جهت افزایش بهبود کیفیت فضای مسکن در ارتباط با افزایش میزان حس تعلق افراد به آن، از طریق معماری سبز دارد. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهند که بین معماری سبز و حس تعلق به مکان رابطه مستقیمی وجود دارد و حس تعلق از نیازهایی است که زیرشاخه ای از معماری سبز به حساب آمده و در وجوهی چون؛ استفاده از نشانه ها و مصالح طبیعی، عناصرطبیعی موثر در شکل و بافت، شرایط اقلیمی و سازگاری و خوانایی محیط مشترک اند.این ارتباط در فضاهایی از مسکن معاصر همچون بالکن، آتریوم، پاسیو، بام و تراس سبز و ... از طریق عواملی چون مصالح طبیعی، رنگ، بافت، طبیعت و عناصر آن همچون آب، گیاهان، نور، سایه اندازی، بو، صدا و ... تاثیرگذارند. لذا می توانیم از طریق طراحی باکس های سبز در در فضاها و یا ترکیب تراس‎ها با فضاهای خانه، فضای درون و بیرون را با یکدیگر ترکیب نموده و از این طریق حس تعلق افراد به فضا های مسکن برای ایجاد محیط های انسانی با کیفیت را افزایش دهیم.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، حس تعلق به مکان ، مسکن ، مسکن معاصر