تحلیل فقهی حقوق بشر در « نهج البلاغه »

حقوق بشر،مجموعه ای از حقوق است که تضمین کننده حقوق اساسی و اولیه و موردنیاز بشریت برای ادامه حیات و زندگی است که همواره ممکن است توسط فرد یا گروه یا حاکمیت ،مورد تعرض قرار گیرد.برای همین،این حقوق،در بالاترین نهاد جامعه جهانی،بیش از نیم قرن است که مورد توجه قرار گرفته و رعایت و تضمین آن،همواره از دغدغه های جامعه جهانی است.این مقاله با روش توصیفی تحلیلی،در تلاش است تا موضوع حقوق بشر را از زاویه ای متفاوت در کتاب «نهج البلاغه» مورد مطالعه قرار دهد و هدف از انجام این تحقیق این است که اولا مطالعه تطبیقی میان حقوق بشر موردنظر در اسناد بین المللی با حقوق بشر مطروحه در این کتاب صورت دهد،ثانیا موارد مورد توجه در کتاب «نهج البلاغه» را مشخص کند.نتیجه این تحقیق این است که آنچه در اسناد بین المللی درباره حقوق بشر آمده،تمام موارد صراحتا در کتاب «نهج البلاغه» ذکر شده است.کتاب «نهج البلاغه» به عنوان یکی از مهم ترین منایع روایتی از امام علی (علیه السلام) در فصاحت و بلاغت قرآن گونه و ممتاز،موضوعات مختلف حقوق بشر را در خود جای داده است که نامه ۵۳ امام علی (علیه السلام) به جناب مالک اشتر،نمونه ای از اسناد اسلامی در توجه کافی،پویا و مدرن به حقوق بشر است.

کلیدواژه ها:

حقوق بشر ، نهج البلاغه ، تحلیل فقهی ، حقوق مدنی ، حقوق سیاسی.