اثر بخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر کم رویی و اعتماد بنفس دانش آموزان ابتدایی

این پژوهش با هدف اثر بخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر کم رویی و اعتماد بنفس دانش آموزان ابتدایی انجام شد. روش پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش نیمه آزمایشی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان ابتدایی بودند که براساس جدول استیونس ۳۰ نفر در دو گروه ۱۵ نفره با روش نمونه گیری دردسترس به عنوان افراد نمونه انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از جلسات آموزش مهارت های اجتماعی و پرسشنامه استاندارد کم رویی چیک وباس (۱۹۸۱) و پرسشنامه اعتماد بنفس کوپر اسمیت (۱۹۶۷)استفاده شد استفاده شد. جهت تحلیل یافته ها از نرم افزار spss۲۲ و جهت بررسی فرضیه ها از آزمون تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که در پس آزمون نمرات کم رویی (گروهی که آموزش مهارت های اجتماعی دریافت کردند) با نمرات کم رویی در گروه پیش از ازمون تفاوت معنی داری وجود دارد (سطح معنی داری کمتر از ۰۵,۰). در نتیجه می توان دریافت دانش آموزانی که آموزش مهارت های اجتماعی دریافت می کنند نسبت به دیگر دانش آموزانی که این آموزش رادریافت نکرده اند، کم رویی کمتری دارند. به طور کلی یافته ها حاکی از آن است که آموزش مهارت های اجتماعی بر کاهش کم رویی دانش آموزان تاثیر گذار است . در پس آزمون نمرات افزایش اعتماد به نفس در میان دانش آموزان (گروهی که آموزش مهارت های اجتماعی دریافت کردند) با نمرات اعتماد به نفس دانش آموزان در گروه پیش از ازمون تفاوت معنی داری وجود دارد (سطح معنی داری کمتر از ۰۵,۰). در نتیجه می توان دریافت که دانش آموزان که آموزش مهارت های اجتماعی دریافت می کنند نسبت به دیگر دانش آموزان که این آموزش را دریافت نکرده اند، احساس اعتماد به نفس بیشتری دارند. به طور کلی نتایج شنان داد که حاکی از آن است که آموزش مهارت های اجتماعی بر افزایش اعتماد به نفس و کاهش کم رویی تاثیر گذار است .

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، کم رویی ، اعتماد به نفس ، دانش آموزان ابتدایی