تاثیر آموزش مهارتهای حل مساله بر پرخاشگری و سلامت روانی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه آموزش و پرورش ناحیه (۱) همدان در سال تحصیلی ۹۳- ۱۳۹۲

این پژوهش با هدف تعیین میزان اثربخشی آموزش مهارت های حل مساله بر پرخاشگری و سلامت روان دانش آموزان دخترمتوسطه دوم آموزش و پرورش ناحیه (۱) همدان در سال تحصیلی ۹۳- ۱۳۹۲ اجرا شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح گروه کنترل نابرابر بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانش آموزان دختر متوسطه ی دوم آموزش و پرورش ناحیه (۱) همدان در سال تحصیلی ۹۳- ۱۳۹۲ بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ، تعداد ۶۰ نفر از آنان به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه پرخاشگری باس و پری و پرسشنامه سلامت عمومی بود. داده های پژوهش با استفاده از شیوه تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان داد که آموزش حل مساله یک تاثیر چند متغیری معنی دار بر دو متغیر وابسته یعنی پرخاشگری و سلامت روان داشته است (۰۰۰۱/۰.(P< همچنین در زمینه خرده مقیاس های پرخاشگری شامل پرخاشگریفیزیکی (۰۰۰۱/۰(P< پرخاشگری کلامی (۰۰۰۱/۰(P<، خشم (۰۰۰۱/۰(P< و خصومت (۰۰۰۱/۰(P<، دانش آموزان گروه آزمایش درنمره پس آزمون ، نسبت به نمرات پیش آزمون ، به گونه ی معنی داری نمرات پایین تری کسب نمودند. در زمینه خرده مقیاس های سلامت روان شامل نشانه های بدنی (۰۰۰۱/۰(P< و اضطراب و بی خوابی ( ۰۰۰۱/۰P< )، کارکرد اجتماعی (۰۰۰۱/۰(P< و افسردگی (۰۰۰۱/۰(P<، نیز دانش آموزان گروه آزمایش در نمره پس آزمون ، نسبت به نمرات پیش آزمون ، به گونه ی معنی داری نمرات پایین تریکسب نمودند.

کلیدواژه ها:

مهارت حل مساله ، پرخاشگری ، سلامت روان .