حذف زیستی رنگ آزو نساجی با استفاده از باکتری گرمادوست اختیاری Bacillus paralicheniformis SN۷ جداشده از پساب نساجی
محل انتشار: فصلنامه دانش آب و خاک، دوره: 34، شماره: 2
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 6
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WASO-34-2_005
تاریخ نمایه سازی: 13 تیر 1403
چکیده مقاله:
استفاده از روش زیستی، یکی از روش های مقرون به صرفه برای حذف رنگ محسوب می شود. هدف از این تحقیق جداسازی باکتری های تجزیه کننده رنگ های آزو سازگار با شرایط حرارتی فاضلاب نساجی است. برای دستیابی به باکتری های تجزیه کننده رنگ، از پساب یک تصفیه خانه فاضلاب نساجی نمونه برداری شد. برای غنی سازی جمعیت و جداسازی باکتری ها از محیط کشت تریپتیک سوی براث (TSB)، محیط M۹ تغییر یافته و محیط کشت تریپتیک سوی آگار (TSA) و پساب-آگار(WA) در دمای °C۳۷ استفاده شد. با بررسی توانایی رشد باکتری های جدا شده در دمای °C۵۳ بر روی محیط M۹ حاوی رنگ ریمازول مشکی ۵ باکتری های گرمادوست اختیاری تجزیه کننده انتخاب گردید. توانایی رنگ زدایی جدایه ها پس از یک مرحله رشد هوازی ۲۴ ساعته و سپس رشد در شرایط بدون اکسیژن (آنوکسیک) ۴۸ ساعته بررسی شد. در این تحقیق ۷۴ سویه باکتری جداسازی شد که از میان آنها ۱۲ سویه گرمادوست اختیاری تجزیه کننده رنگ بدست آمد. جدایه Bacillus paralicheniformis SN۷ بیشترین توانایی حذف رنگ به میزان ۵/۷۱% را در بین این باکتری ها داشت. مطالعات بیشتر بر روی تجزیه رنگ ها توسط این باکتری نشان دهنده توانایی خوب آن در تجزیه رنگ های پر کاربرد ریمازول مشکی ۵، راکتیو قرمز ۱۹۸، راکتیو آبی ۲۱، راکتیو زرد ۱۵ به ترتیب به میزان ۵/۷۱، ۶/۷۵، ۲/۷۲، ۲/۷۶% بود. با استفاده از روش سطح پاسخ (RSM) شرایط بهینه حذف رنگ ریمازول مشکی به میزان ۷۰% در دمای °C۴۵، pH ۷ و غلظت نمک ۲% و غلظت رنگ mg l-۱۵۰ بدست آمد. استفاده از روش دو گامی هوادهی و شرایط بدون اکسیژن (آنوکسیک)، برای رنگ زدایی بهتر پیشنهاد گردیده است.
کلیدواژه ها:
"باکتری ها ی گرمادوست اختیاری" ، "Bacillus paralicheniformis SN۷" ، "رنگ های آزو" ، "صنعت نساجی" ، "تصفیه فاضلاب"
نویسندگان
میلاد صابر طحان
دانش آموخته دانشکده علوم پایه، دانشگاه ازاد اسلامی قم، قم، ایران
عباس فرازمند
گروه زیست فناوری صنعتی و محیط زیست، پژوهشکده زیست فناوری، سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران، تهران، ایران،
احمد علی پور بابایی
دانشیار، گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :