ارزیابی تاثیر ارتقای ویژگی های کیفی محیط کالبدی مجموعه های خوابگاهی بر واکنش رفتاری دانشجویان (نمونه موردی: خوابگاه دختران دانشگاه هنر)

به نظر می رسد عدم توجه به عوامل کیفی و کمی فضاهای سکونت دانشجویان که اغلب با هدف آموزش از خانواده دور شده اند و نیازمند فضایی امن هستند موجب بروز ناهنجاری های رفتاری ازجمله عدم داشتن انگیزش آموزشی،عدم سلامت روان و عدم داشتن روابط اجتماعی سالم می گردد.از این رو طراحی مناسب و بالا بردن سطح کیفی خوابگاه ها با تاکید بر پاسخگویی به نیازهای دانشجویان در این مرحله از زندگی که شامل ضرورت هایی همچون آسایش جسمی،آرامش روحی-روانی و کاهش محدودیت ها و می باشد،از جمله اهدافی است که در پژوهش حاضر مورد توجه قرار گرفته است. سکونت در خوابگاه با شرایط ایده آل میتواند حس امنیت و آسایش دانشجو را تامین نماید،لذا رفع ناهنجاری های یادشده جزء ضرورت هایی است که می تواند بر روی مسائل حاشیه ای دانشجویان تاثیرگذار باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ارتقای کیفیت و ویژگی های محیط کالبدی و کاهش ناهنجاری رفتاری، می باشد.جهت دستیابی به این مهم با تکیه بر منابع موجود و مستندات،وارد بررسی رابطه رفتار-مکان شده و پس از استخراج چهارچوب نظری به روابط مدلی کلی از عوامل موثر فردی-اجتماعی-فرهنگی دست یافتیم که براساس این چهارچوب نظری مصادیق داخلی و خارجی نیز ارزیابی شدند و مطابق جمع بندی آنها پرسشنامه ای تحت عنوان واکنش روانی به صورت استاندارد جهت توزیع در نظر گرفته شد.بطور کلی پژوهش در سه مرحله پیش آزمون،انجام عملیات بهسازی و پس آزمون مورد اجرا قرار گرفت که پیش و پس آزمونها در دو مقطع زمانی قبل و بعد از اجرای عملیات اجرایی بین دو گروه ۴۰ نفره از دانشجویان دو خوابگاه مورد آزمایش و کنترل توزیع و جمع آوری شدند.پس از تحلیل یافته های منتج از پرسشنامه ها با استفاده از آزمون کواریانس،فرضیات پژوهش مورد آزمون قرار گرفته و با اختلاف معنادار بین پیش و پس آزمونها مورد تایید قرار گرفتند.نتایج این پژوهش نشانگر آن است که ارتقای کیفیت و ویژگی های محیط کالبدی در مجموعه خوابگاهی موجب کاهش ناهنجاری رفتاری و به طبع سلامت روان دانشجویان خوابگاهی می گردد.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: مکان-رفتار ، ناهنجاری های رفتاری ، سلامت روان ، خوابگاه های دانشجویی