فراترکیب روش های نقد آثار طراحی صنعتی در ایران

در حوزه هایی مانند ادبیات، هنر و طراحی، نقد یکی از روش های مهم کسب و انتقال دانش است. اگرچه موضوع نقد آثار مورد توجه و حتی تایید و تاکید مجامع علمی طراحی صنعتی است اما پژوهش در این حوزه نسبت به حوزه های مشابه بسیار محدود تر و معدود تر است و به علت وجود بسیاری مشکلات ساختاری، بخصوص در داخل کشور، این حوزه در یک وضعیت غامض قرار گرفته است. لازمه خروج از این وضعیت، شناخت درست حوزه نقد آثار طراحی صنعتی در ایران است. در این راستا، این پژوهش به بررسی این پرسش های محوری می پردازد که: «سیر تحول نقد آثار طراحی صنعتی در ایران چه بوده است؟ و روش های نقد آثار طراحی صنعتی رایج در ایران چه هستند؟»برای دست یابی به پاسخ، در بخش های مختلف از روش های مقتضی استفاده شده است. به طور کلی این یک پژوهش فراترکیبی است. از این رو پس از مرور نظام مند و انتخاب منابع، واحدهای تحلیلی محتوایی استخراج و کدگذاری شده اند و سپس یافته های کیفی ترکیب و مورد بحث قرار گرفته اند. در نتیجه ترکیب و بحث های انجام شده، در گام نخست این پژوهش یک طبقه بندی چهارگانه برای انواع نقد آثار طراحی صنعتی ایجاد شده است. سپس نه گونه نقد، در پیشینه موضوع شناسایی گردیده است. پس از آن سیر شکل گیری نقد طراحی در ایران تشریح شده و با تمرکز بر روش فراترکیب، دو روش نقد رایج در فضای دانشگاهی کشور فراترکیب و معرفی شده اند. در پایان سه راهبرد پژوهش رایج در پژوهش های نقادانه نیز معرفی شده اند.

کلیدواژه ها:

نقد ، طراحی صنعتی ، نقد طرح ، فراترکیب