اثر پروبیوتیک Bacillus vallismortis IS۰۳ بر عملکرد رشد و کارایی خوراک میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei) در استخرهای خاکی

عملکرد مثبت باکتری های سودمند (پروبیوتیک ها) در ارتقای تولید آبزیان موضوعی اثبات شده بوده است و خانواده Bacillaceae از پرکاربردترین باکتری ها در آبزی پروری محسوب می شوند. این مطالعه به منظور بررسی و مقایسه اثر پروبیوتیک بومی Bacillus vallismortis IS۰۳ (JQ۰۸۵۹۵۸.۱) با غلظت ۱۰۱۱ CFU در کیلوگرم،  بر عملکرد رشد، کارایی خوراک و میزان بیومس برداشت شده میگوی سفید غربی در استخرهای پرورشی خاکی انجام شد. برای این منظور دو تیمارشامل افزودن پروبیوتیک به آب و افزودن پروبیوتیک به خوراک و یک گروه شاهد (بدون پروبیوتیک) در نظر گرفته شد. طی ۱۰۰ روز دوره پرورش در استخرهای پرورشی با تراکم ذخیره سازی ۵۰۰ هزار  عدد در هکتار، کمترین ضریب تبدیل غذایی در تیمار آب (۶۰/۱) و سپس در تیمار خوراک (۶۲/۱) ثبت شد که با گروه شاهد (۷۴/۱) اختلاف معنی داری داشت (۰۵/۰p<). درصد بازماندگی در تیمار آب (۷۲/۸۰ درصد) و در تیمار خوراک (۰۹/۸۰ درصد) ثبت گردید که بین تیمار آب و شاهد اختلاف معنی داری وجود داشت (۰۵/۰p<). بیشترین میزان بیومس برداشت شده به ترتیب در تیمار آب و سپس در تیمار خوراک بود که با شاهد، اختلاف معنی داری مشاهده شد (۰۵/۰p<). میزان نرخ رشد نسبی و ویژه در تیمارها با شاهد، اختلاف معنی داری نداشت (۰۵/۰p<). اما میزان وزن نهایی میگو در زمان برداشت در تیمار آب با  گروه شاهد اختلاف معنی داری داشت (۰۵/۰p<). با توجه به اثرات مثبت و معنی داری پروبیوتیک Bacillus vallismortis IS۰۳ در روش افزودن به آب بر میزان بازماندگی، بیومس برداشت شده و ضریب تبدیل غذایی، می توان این باکتری را به عنوان پروبیوتیک مناسب برای افزودن به آب استخرهای پرورش میگو پیشنهاد نمود.

کلیدواژه ها:

پروبیوتیک ، میگو ، Bacillus vallismortis ، شاخص رشد ، ضریب تبدیل غذایی ، بیومس