بررسی اثربخشی آموزش شفقت درمانی بر کاهش پرخاشگری و بهبود کیفیت روابط زناشویی در زنان متاهل۳۰-۵۰ ساله مراجعه کننده به مرکز مشاوره در شهر اصفهان

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی شفقت درمانی بر کاهش پرخاشگری و بالا رفتن کیفیت روابط زناشویی زنان متاهل ۳۰ تا ۵۰ سال بود. روش پژوهش روش کمی و در بخش کمی از پرسشنامه های آر.دی.ای.اس برای سنجش کیفیت روابط زناشویی و پرسشنامه ای.کیو باس و پری برای سنجش پرخاشگری به صورت پیش آزمون و پس آزمون بر روی جامعه آماری استفاده شد. سپس از میان بانوان واجد شرایط ۱۵ نفر به عنوان گروه آزمایش تحت درمان گروهی شفقت قرار گرفتند و ۱۵ نفر نیز به عنوان گروه گواه به طور تصادفی انتخاب شدند.گروه آزمایش تحت درمان گروهی شفقت قرار گرفتند. و سپس از هر دو گروه (آزمایش و گواه) پس آزمون به عمل آمد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از پاسخ های پرسشنامه ها از طریق نرم افزار اس.پی.اس.اس ۲۳ و با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس انجام شد. نتایج نشان دادکه شفقت درمانی بر پرخاشگری و کیفیت روابط زناشویی زنان متاهل تاثیرگذار بوده است. نتایج آزمون کوواریانس چندمتغیره بر روی نمرات مولفه های پرخاشگری اثربخشی آموزش شفقت درمانی را بر خرده مقیاس های پرخاشگری کلامی، پرخاشگری جسمانی و خشم مورد تایید قرار داد، اما اثربخشی آن بر روی خرده مقیاس خصومت مورد تایید قرار نگرفت. در ادامه نتایج آزمون کوواریانس چندمتغیره بر روی نمرات مولفه های کیفیت روابط زناشویی اثربخشی آموزش شفقت درمانی را بر خرده مقیاسهای توافق و رضایت مورد تایید قرار داد، اما اثربخشی آن بر روی خرده مقیاس انسجام مورد تایید قرار نگرفت.

کلیدواژه ها:

شفقت درمانی ، پرخاشگری ، کیفیت روابط زناشویی