تاثیر بازی های حرکتی ریتمیک (موزون) و خلاقیت محور بر یادگیری و میزان کارکردهای اجرایی کودکان

هدف پژوهش حاضر، تاثیر بازی های حرکتی ریتمیک (موزون) و خلاقیت محور بر یادگیری و میزان کارکردهای اجرایی کودکان می باشد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بوده و جامعه آماری پژوهش را کودکان ۸-۱۲ ساله مقطع ابتدایی شهر تهران که در سال ۱۴۰۰ مشغول به تحصیل می باشند و اختلال یادگیری در آن ها تشخیص داده شده است، تشکیل می دهد. ۴۵ دانش آموز به شیوه در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در سه گروه ۱۵ نفره بازی های حرکتی ریتمیک، بازی های خلاقیت محور و گواه جایگزین شدند. ابزار مورداستفاده جهت جمع آوری داده ها، آزمون عصب روانشناختی کانرز و پرسشنامه محقق ساخته جهت سنجش میزان یادگیری می باشد. برای تحلیل داده های جمع آوری شده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. یافته ها نشان می دهد که مداخله بازی های حرکتی ریتمیک و خلاقیت محور بر کارکردهای اجرایی و نیز میزان یادگیری اثر معنی دار دارند؛ و نیز، مداخله خلاقیت محور در مقایسه با بازی های حرکتی ریتمیک، در بهبود کارکردهای اجرایی و میزان یادگیری، اثربخشی بیش تری دارد.

کلیدواژه ها:

بازی های حرکتی ریتمیک (موزون) ، بازی های خلاقیت محور ، یادگیری ، کارکردهای اجرایی.