روایت های زیست محیطی: فلسفه ی برابری طلبانه و اکوسوفی در نفی انسان محوری در اورلاندوی ویرجینیا وولف

بی تردید انسان همواره سعی در تثبیت جایگاه خود بر روی کره زمین داشته است. بسیاری از نویسندگان با آثار خود سعی در طرح این مسئله قابل مناقشه داشته اند، از جمله ویرجینیا وولف (۱۹۴۲-۱۸۸۲) نویسنده نوگرای بریتانیایی که با آثارش به جلب توجه خوانندگان خویش به محیط زیست و طبیعت و ارتقاء خرد بوم شناسی آن ها می پردازد. در رمان اورلاندو: یک سرگذشت (۱۹۲۸) وولف با توسل به روایت های زیست محیطی با طرح فلسفه ی برابری طلبانه مسئله ی پرچالش انسان محوری را محکوم می کند. این تحقیق بر آن است تا با بررسی رمان اورلاندو وولف به تحلیل فلسفه ی برابری طلبی و محکومیت انسان محوری بپردازد. مقاله حاضر، جایگاه انسان را بر روی کره زمین زیر سئوال می برد و اثبات می کند که انسان ها باید سعی در ارتقاء خرد و آگاهی بوم شناسی خود کنند، که همان اکوسوفی است که توسط آرنه نایس (۱۹۱۲ ۲۰۰۹) فیلسوف و منتقد بوم گرای نروژی مطرح شده است. فلسفه ی اکوسوفی جزء تئوری نقد بوم گرا محسوب می شود و درنتیجه آن انسان پی می برد که تمامی موجودات روی کره خاکی اعم از کوچکترین آن ها که با چشم غیرمسلح قابل رویت است، تا بزرگترین موجودات از حقوقی برابر برای دسترسی به امکانات برای ادامه حیات برخوردارند. بنابراین شخصیت اصلی داستان، اورلاندو به نکوهش اجداد خویش در پرسشگری در باب فلسفه ی برابری-طلبی می پردازد؛ و در واقع، وولف در پی اثبات این امر است که چگونه از طریق قدرت روایت زیست محیطی حقیقت را که گاهی کتمان شده و یا رنگ باخته است، احیاء کند.

کلیدواژه ها:

انسان محوری ، نقد بوم گرا ، اکوسوفی ، محیط زیست ، روایت زیست محیطی ، فلسفه ی برابری طلبی ، طبیعت