تبیین عوامل اجتماعی اخلاق کار (مورد مطالعه: اعضای هیات علمی دانشگاه های شهر تهران)

دانشگاه مهم ترین رکن توسعه جامعه محسوب شده و گسترش اخلاق کار و نهادینه سازی آن، بسترهای شکوفایی علمی و صنعتی را در آن فراهم می سازد. هدف اصلی این مقاله تبیین عوامل اجتماعی مرتبط با اخلاق کار است. روش تحقیق از نوع پیمایش (کمی) و ابزار آن پرسشنامه (که روایی و پایایی قابل قبولی داشته) بوده است. با توجه به نامشخص بودن تعداد دقیق اعضای هیات علمی دانشگاه های شهر تهران (جامعه آماری) تعداد ۳۰۰ نفر به عنوان نمونه و به روش تصادفی، انتخاب و پرسشنامه ها میان آن ها توزیع شده و نهایتا تعداد ۲۹۲ فرم تکمیل، و وارد تحلیل شدند. یافته ها نتایج نشان می دهد گرایش به اخلاق کار دانشگاهی در میان گروه متاهل، اعضای هیئت علمی جوان تر و در میان رشته ها به ترتیب علوم اجتماعی، علوم تربیتی، کشاورزی (خاصه رشته ترویج و آموزش کشاورزی) و نهایتا علوم پایه بیشتر از سایرین است. نتایج آزمون های آماری نیز نشان می دهد که بین انسجام اجتماعی، اعتماد اجتماعی، مشارکت اجتماعی و تعلق مذهبی رابطه مستقیم و میان سن، آنومی اجتماعی، احساس محرومیت نسبی و احساس تبعیض اجتماعی با اخلاق کار رابطه غیر مستقیم معنی داری وجود دارد و در مدل رگرسیونی نیز این عوامل توانسته اند ۰.۴۳ درصد تغییرات متغیر وابسته (تعهد به اخلاق کاری) را تبیین کنند.

کلیدواژه ها:

اخلاق کار ، سرمایه اجتماعی ، آنومی اجتماعی ، دانشگاه ، عضو هیات علمی