محدودیت های اعمال اصطلاحات تجاری بین المللی (اینکوترمز) در حقوق ایران و انگلستان

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 283

فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

EMACO01_1145

تاریخ نمایه سازی: 9 تیر 1403

چکیده مقاله:

اصطلاحات تجاری بین المللی یا اینکوترمز عبارت است از اصطلاحات و عبارات ثابت و ساده ای، به منظور برطرف ساختن مشکلات ناشی از تفسیر متفاوت و ناهمگون از اصطلاحات و واژه های بازرگانی بین المللی و ایجاد هماهنگی در مفاهیم. از این نظر اینکوترمز به عنوان قواعد و مقررات بین المللی کاربردی که هر یک از مفهوم و معنای خاصی برخوردار هستند. اصطلاحات تجاری بین المللی و داخلی که به آن اینکوترمز گفته می شود، شامل یازده اصطلاح تحویل کالا است. در این راستا، اتاق بازرگانی بین المللی موسوم به ICC مبادرت به تدوین اصطلاحات استانداردی نموده تا از طریق بکارگیری این اصطلاحات تعریف شده، حدود خطرپذیری، مسئولیت و هزینه های هریک از طرفین قرارداد به طور شفاف روشن گردد و زمینه های بروز اختلاف و سوءتفاهم از بین برود. محدودیت های اینکوترمز در قانون حاکم بر قرارداد در حقوق ایران شامل عدم وجود قانون جامع، فقدان رویه قضایی، محدودیت های ترجمه می شود. افزون براین، محدودیت های اینکوترمز در قانون حاکم بر قرارداد در حقوق انگلستان شامل تعارض با قانون حاکم بر قرارداد، ابهام در تفسیر اصطلاحات، پیچیدگی قواعد، فقدان رویه قضایی واحد می باشد. راهکارهای پیشنهادی برای رفع این چالش های اینکوترمز در حقوق ایران و انگلستان عبارتند از: تدوین قانون جامع اینکوترمز، ایجاد رویه قضایی واحد، ارائه ترجمه های رسمی و دقیق، برگزاری دوره های آموزشی، استفاده از ابزارهای جایگزین حل و فصل اختلاف، به روز رسانی اطلاعات، همکاری بین المللی. با اتخاذ این راهکارها می توان به طور قابل توجهی از چالش های اعمال این اصطلاحات در نظام های حقوقی ایران و انگلستان کاست

کلیدواژه ها:

اینکوترمز ، اصطلاحات تجاری بین المللی ، قرارداد ، حقوق ایران و انگلستان

نویسندگان

راشد پیری

دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته حقوق خصوصی، دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری، تهران، ایران.

مهدی کیان مهر

دانش آموخته دکتری رشته فقه و حقوق اسلامی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.

دانیال رحیمی لرکی

دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم انسانی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران.

محمد مختبا

دانشجوی دکتری حقوق بین الملل عمومی، دانشکده حقوق، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، هرمزگان، ایران.

رها نوری نیک

دانشجوی کارشناسی رشته حقوق، واحد تهران جنوب، دانشگاه پیام نور تهران جنوب، تهران، ایران