تاثیر رویکرد رفتاری گروهی بر بهبود بی خوابی در دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی رویکرد رفتاری به شیوه گروهی بر بی خوابی دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی شهرستان شاهین شهر صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل ۳۵۰۰ نفر از دانش آموزان پسر دوره راهنمایی منطقه آموزش و پرورش شهرستان شاهین شهر استان اصفهان بود، که در سال تحصیلی ۹۴- ۱۳۹۳ مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش حاضر در مرحله اول شامل ۵۰۰ نفر از دانش آموزان پسر دوره راهنمایی بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای ساده از بین ۱۵ مدرسه انتخاب شدند از هر مدرسه ۲۰ نفر در در مرحله دوم برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه شدت بیخوابی (ISI) استفاده شد و سپس بر اساس جایگزینی تصادفی ۲۵ نفر در گروه گواه و ۲۵ نفر در گروه آزمایش مشخص گردید. گروه آزمایش طی ۸ جلسه هر جلسه ۹۰ دقیقه و در طول دو ماه و به صورت گروهی تحت آموزش تمرین آرام سازی کنترل محرک ها محدودیت خواب و بهداشت خواب قرار گرفت پس از اجرای پس آزمون، داده ها با استفاده از آزمون کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و نتایج نشان داد که درمان رفتاری به شیوه گروهی بر کاهش بی خوابی دانش آموزان تاثیر معناداری داشت.

کلیدواژه ها:

رویکرد رفتاری ، بی خوابی ، شیوه گروهی.