بررسی اصول و شاخص های استاندارد و کاربردی در یادگیری سیار

در طول چند سال اخیر، در فناوری های ارتباطی و اطلاعاتی پیشرفت های قابل توجهی به وجود آمده و واژه های جدیدی چون یادگیری الکترونیکی و یادگیری سیار متولد شده اند. یادگیری الکترونیکی، بهره گیری از فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی مانند اینترنت و نظام های چندرسانه ای و فرارسانه ای برای بهبود کیفیت یادگیری از طریق تسهیل دسترسی به منابع و خدمات آموزشی و فراهم کردن ساز وکارهایی چون تعامل و مشارکت از راه دور است. قابلیت یادگیری در هر زمان و هر مکان که از خصوصیات یادگیری الکترونیکی است، با پیشرفت فناوری بی سیم و یادگیری سیار و در حال حرکت، به واقعیت پیوسته است. یادگیری سیار در واقع مدلی از یادگیری الکترونیکی است که از طریق فناوری های سیاری چون تلفن همراه، پخش کننده های صوتی و کتاب های الکترونیکی صورت می گیرد. توسعه آموزش و بهبود فرایند یادگیری موضوعی است که از گذشته های دور، توجه و علاقه اندیشمندان و افراد آگاه را به خود جلب کرده است. همواره هم سعی شده است به کمک رشد فناوری ها، روش های آموزشی متحول و روزآمد شوند و کیفیت یادگیری و به یادسپاری مطالب آموخته شده بهبود و ارتقا یابد. نمونه ای از فناوری های مورد استفاده در آموزش، «تلفن همراه» است که در هر زمان و مکانی در اختیار کاربران قرار دارد. یادگیری سیار با داشتن مشخصه تحرک پذیری یادگیرنده و قابلیت حمل دستگاه های مربوط به آن، موجب می شود یادگیرندگان بهتر بتوانند بدون اینکه محدودیت یک مکان فیزیکی را داشته باشند، با فعالیت های آموزشی درگیر شوند. در این پژوهش به بررسی اصول و شاخص های استاندارد و کاربردی در یادگیری سیار پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری سیار ، استاندار ، گوشی همراه ، فراگیری