تحلیل و بررسی مدیریت آموزشی و رویکرد اخلاقی دانش آموزان در مدارس

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 23

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JRPE-7-73_028

تاریخ نمایه سازی: 9 تیر 1403

چکیده مقاله:

مدیریت آموزشی و رویکرد اخلاقی دانش آموزان دو مولفه کلیدی هستند که به صورت متقابل بر هم تاثیر می گذارند و می توانند به شکل گیری یک محیط آموزشی سالم و سازنده کمک کنند. مدیریت آموزشی شامل برنامه ریزی، سازماندهی، هدایت و کنترل فعالیت های آموزشی است که هدف آن بهبود فرایند یادگیری و رشد دانش آموزان است. این مدیریت باید به گونه ای طراحی شود که علاوه بر ارتقاء سطح تحصیلی دانش آموزان، به تربیت اخلاقی و ارزش های انسانی نیز توجه داشته باشد. رویکرد اخلاقی در مدیریت آموزشی به معنای ایجاد و تقویت فضایی است که در آن ارزش های اخلاقی نظیر احترام، مسئولیت پذیری، صداقت و همدلی ترویج یابد. یکی از روش های موثر در مدیریت آموزشی با رویکرد اخلاقی، مشارکت فعال دانش آموزان در فرآیند یادگیری و تصمیم گیری های مدرسه است. این مشارکت می تواند از طریق تشکیل شوراهای دانش آموزی، فعالیت های گروهی و برنامه های مشارکتی انجام شود. با دخیل کردن دانش آموزان در تصمیم گیری ها، آنها احساس مسئولیت بیشتری نسبت به محیط مدرسه و رفتارهای خود پیدا می کنند و ارزش های اخلاقی را به صورت عملی تجربه و تمرین می کنند. این روش همچنین به افزایش اعتماد به نفس و مهارت های اجتماعی دانش آموزان کمک می کند. از سوی دیگر، نقش معلمان و مدیران مدرسه در پیاده سازی رویکرد اخلاقی در مدیریت آموزشی بسیار حائز اهمیت است. معلمان باید به عنوان الگوهای اخلاقی برای دانش آموزان عمل کنند و با رفتارها و تصمیمات خود، ارزش های اخلاقی را به آنها آموزش دهند. همچنین، ایجاد برنامه های آموزشی که به صورت خاص به موضوعات اخلاقی و اجتماعی می پردازند، می تواند در ترویج این ارزش ها موثر باشد. به عنوان مثال، برگزاری کلاس های تربیت اخلاقی، مباحثه های گروهی در مورد مسائل اخلاقی و اجتماعی، و اجرای پروژه های خدمات اجتماعی می تواند به تقویت رویکرد اخلاقی در دانش آموزان کمک کند. در نهایت، ارزیابی و بازخورد منظم از عملکرد دانش آموزان و برنامه های آموزشی نیز نقشی کلیدی در مدیریت آموزشی با رویکرد اخلاقی دارد. این ارزیابی ها باید به گونه ای طراحی شوند که نه تنها پیشرفت تحصیلی، بلکه رشد اخلاقی و اجتماعی دانش آموزان را نیز مورد سنجش قرار دهند. استفاده از روش های ارزیابی متنوع و جامع، از جمله خودارزیابی، ارزیابی همسالان و بازخوردهای معلمان، می تواند به تشخیص نقاط قوت و ضعف دانش آموزان کمک کرده و فرصت های بهبود را شناسایی کند. به این ترتیب، مدیریت آموزشی می تواند به شکل موثری در ترویج و تقویت ارزش های اخلاقی در دانش آموزان نقش ایفا کند.

نویسندگان

نسرین گودرزی

دانشجوی دکترای مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه