تاثیر منفی بازی های ویدیویی خشن بر اختلالات خلقی در کودکان

نه روانکاوری و نه رفتارگرایی از استعداد بالقوه ی آدمی برای کمال، و آرزوی بهتر و بیشتر شدن از آنچه هست بحثی نکرده اند. در واقع این نگرشها تصویر بدبینانه ای از طبیعت انسان به دست می دهند. رفتارگرایان آ‎دمی را پاسخگوی فعل پذیر محرک های برونی و روانکاوان او را دستخوش نیروهای زیست شناختی و کشمکش های دروه ی کودکی می پندارند. شخصیت سالم چیست؟ دارنده ی شخصیت سالم چه ویژگی هایی دارد؟ رفتار و تکفر و احساس چنین آدمی چگونه است؟ ایا ما می توانیم شخصیت های سالمی بشویم؟ نه تها روانشناسان، بلکه میلیون ها تن از مردم پیش از پیش پاسخ این پرسش ها را می جویند. مردم بسیاری برای کاوش و نمایش درون خود به عنوان درمان های گروهی پناه می برند. گرفته تا چاق و لاغر، ظاهرا با چنین تجربه هایی ابعاد وسیعتر و استعدادهایی را در شخصیت خود می یابند. که هرگز از وجود آنها آگاهی نداشته اند. هدف این مقاله فوق العاده محبوب دست یافتن به شخصیتی سالمتر و تعریق کردن ‎آن است. تاکید این جنبش آن قدر که بر رهایی منابع پنهان استعداد و خلاقیت و نیرو و انگیزش است بر درمان کشمکش هایی دوران کودکی یا جراحت های عاطفی گذشته نیست. کانون توجه این جنبش این است که آدمی چه می تواند باشد، نه اینک چه بوده یا اکنون چه هست. حامیان جنبش استعداد بشری سطح مطلوب کمال و رشد شخصیت را فراسوی «بهنجاری» می دانند و چنین استدلال می کنند که تلاش برای حصول سطح پیشرفته کمال برای تحقق بخشیدن یا از قوه به فعل رساندن تمامی استعدادهای بالقوه ی آدمی ضرورری است. به سخن دیگر، رهایی از بیماری عاطفی یا نداشتن رفتار روانپریشانه برای اینکه شخصیتی را سالم بدانیم کافی نیست. نداشتن بیماری عاطفی تنها نخستین گام ضروری به سوی رشد و کمال است. و انسان پس از این گام راهی دراز در پیش دارد. روش تحقیق در این مقاله کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

شخصیت ، سالم ، بزرگسالان ، دیدگاه ها.