تاثیر بازی درمانی بر کاهش اضطراب و سازگاری اجتماعی کودکان مقطع ابتدایی خانواده های دارای تعارضات زناشویی شهرستان آمل

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی بازی درمانی بر کاهش اضطراب و سازگاری اجتماعی کودکان مقطع ابتدایی خانواده های دارای تعارضات زناشویی شهرستان آمل بود. جامعه آماری آن کلیه خانواده های کودکان مدارس ابتدایی دولتی شهر آمل در سال تحصیلی ۴۰۳ - ۱۴۰۲ می باشند. انتخاب نمونه از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای که تعداد ۴۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و با گمارش تصادفی ۲۰ نفر در گروه آزمایش و ۲۰ نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد ۲۱ سوالی اضطراب بک و استیر (۱۹۹۰)، پرسشنامه استاندارد ۹۰ سوالی سازگاری اجتماعی کالیفرنیا (۱۹۵۳) و پرسشنامه استاندارد ۴۲ سوالی تعارضات زناشویی براتی و ثنایی (۱۳۷۵) استفاده شد. پایایی این پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه اضطراب ۹۰ / ۰ ، پرسشنامه سازگاری اجتماعی ۷۷ / ۰ و پرسشنامه تعارضات زناشویی ۹۳ / ۰ محاسبه شد که از لحاظ آماری معنادار بود. ابتدا پیش آزمون بر روی هر دو گروه انجام شد سپس گروه آزمایش مدت ۶ هفته بصورت هفته ای دو جلسه ۱۲۰ دقیقه ای در ۱۰ جلسه درمانی تحت پروتکل بازی درمانی قرار گرفتند در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند سپس مجددا پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد برای تجزیه و تحلیل از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شده است .داده ها به روش تحلیل کوواریانس و با نرم افزار ۱۸ SPSS تجزیه و تحلیل شد . نتایج نشان داد که بازی درمانی بر کاهش اضطراب و سازگاری اجتماعی کودکان مقطع ابتدایی خانواده های دارای تعارضات زناشویی شهرستان آمل موثر است.بازی درمانی بر کاهش اضطراب کودکان مقطع ابتدایی خانواده های دارای تعارضات زناشویی شهرستان آمل موثر است.بازی درمانی بر سازگاری اجتماعی کودکان مقطع ابتدایی خانواده های دارای تعارضات زناشویی شهرستان آمل موثر است.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، اضطراب ، سازگاری اجتماعی ، کودکان