بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر سرزندگی تحصیلی و بهزیستی مدرسه

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر سرزندگی تحصیلی و بهزیستی مدرسه انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون، با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان چابهار در سال تحصیلی ۱۴۰۳ - ۱۴۰۲ بود که تعداد ۴۰ نفر به صورت بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هرگروه ۲۰ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش ۱۲ جلسه بصورت دو بار در هفته تحت مداخله درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه های بهزیستی مدرسه و سرزندگی تحصیلی بود . تحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس انجام شد . یافته های بدست آمده نشان داد که درمان شناختی-رفتاری در مقایسه با گروه گواه به طور معنی داری باعث افزایش سرزندگی تحصیلی میشوند و همچنین درمان شناختی رفتاری موجب افزایش بهزیستی مدرسه شده است. بطورکلی با بکارگیری رویکرد درمان شناختی-رفتاری میتوان افزایش سرزندگی تحصیلی و بهزیستی مدرسه موثر باشد.

کلیدواژه ها:

بهزیستی مدرسه ، سرزندگی تحصیلی و درمان شناختی رفتاری