نقش تاب آوری و مهارتهای ارتباطی در پیش بینی رضایت از زندگی زناشویی زنان شاغل در مراکز جراحی زیبایی شهر شیراز

یکی از مهمترین مسایلی که خانواده ها با آن مواجه هستند رضایتمندی زناشویی است، از آنجایی که برای هر مشکل ابتدا باید عواملی که در آن دخیل هستند را شناسایی نمود. از این رو، هدف این پژوهش، بررسی نقش تابآوری و مهارتهای ارتباطی در پیش بینی رضایت از زندگی زناشویی زنان شاغل در مراکز جراحی زیبایی شهر شیراز بود. روش پژوهش، توصیفی-همبستگی بوده و جامعه آماری پژوهش، زنان شاغل در مراکز جراحی زیبایی شهر شیراز بودند. از بین جامعه ذکر شده تعداد ۲۵۰ نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (۱۹۹۸) مهارتهای ارتباطی کوین دام (۲۰۰۴) و تاب آوری کانور و دیویدسون (۲۰۰۳) بود. یافته ها نشان داد رضایت از زندگی زناشویی در درجه اول براساس تاب آوری با ضریب بتای استاندارد شده (۳۵ / ۰) و در درجه دوم براساس مهارتهای کلامی با ضریب بتای استاندارد شده (۴۷ / ۰) قابل پیش بینی است. بنابراین به منظور برطرف نمودن چالش های زنان شاغل در محیط کار توجه به متغیرهای تاب آوری و مهارت های کلامی حائز اهمیت است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، رضایت از زندگی زناشویی ، زنان شاغل ، مهارتهای ارتباطی