بررسی کاربرد نمادین آیینه (آینه) در اشعار فاضل نظری

یکی از مهمترین عناصری که در شعر باید به آن توجه کرد، کاربرد نمادین واژه ها در آن می باشد. بطوریکهبرای درک معنای بهتر شعر، نمیتوان از نمادها چشم پوشی کرد. نماد در لغت به معنای سمبل، رمز و نمودار استاما در اصطلاح عرفانی همان طور که در کتاب دکتر سجادی آمده، به معنای قلب انسان کامل است. نمادپردازیدر شعر معاصر همزمان با نیما یوشیج شروع شد و فاضل نظری از جمله شاعران معاصری است که از نماد هایبسیاری در اشعار خود بهره برده که یکی از این نماد ها آینه هست. ضمن جستجوی فراوان در پهنه چشمگیرادبیات به ویژه در شعر فارسی متوجه می شویم که شاعران آینه را در معنای نمادین واصطلاح عرفانی استفادهکرده اند. در این مقاله با دقت و وسواس فراوان و با بررسی کتاب های فاضل نظری در می یابیم که آینه دراشعار وی در مفهوم نمادین دل و وجود انسان، معشوق، صداقت و در مضمون های مختلف دیگری از جمله طرزنگاه ،عیب و نقص و غم و اندوه نیز به کار برده شده است. اهمیت این مقاله در این است که زاویه دید و نوعنگاه خواننده نسبت به مفهوم آینه در اشعار فاضل نظری را تغییر دهد.

کلیدواژه ها:

نماد ، آینه ، فاضل نظری ، اصطلاح عرفانی ، وجود و دل