نگرشی براسطوره ایزد تیشتر( باران )؛ با تکیه بر تیشتریشت اوستا

اسطوره به عنوان تاریخ انسان بدوی وساخته تفکر انسان نخستین،همواره جایگاه والایی در پژوهش های دانشمندان علوم انسانیداشته است،که او چگونه می اندیشیده است واز طریق همین طرز تفکر با محیط پیرامون خود ارتباط برقرار می کردهاست.اسطوره به نوعی تاریخ دوران پیش از تاریخ است که با بررسی و تحلیل آن به کشف نکات تاریک تاریخی پی برد.جاییکه انسان دلیلی برای علل آن ها نداشت دست به تخیل واسطوره سازی می زند که در بین ملل مختلف متفاوت یا همسان میباشد.از جمله همسانی و مشابهت ها درخویشکاری پهلوانان وایزدان بین اقوام هندو ایرانی دیده می شود، به طوری که ریشهی این تشابهات، بی تردید باید در ادوار کهن جست.ایامی که قوم ایرانی در کنار برادران هندی خود به سر می بردند.گرچهبعضی از خویش کارهایی ایزدان هندی و ایرانی مانند هم می باشند ولی این به آن دلیل نیست همه این اسطوره ها درزمان هاییبوده است که با هم در عصر ودایی می زیسته اند،بعضی از آن ها به دلایلی چون جنگ، تجارت، مهاجرت و امثال این دلایلاز هم تاثیر پذیرفته اند. در این پژوهش به معرفی اسطوره ایزد باران (تیشتر)، مطالعه و بررسی پاره هایی ازتیشتریشت، ریشه یابیپدیدآورندگان این اسطوره و نیز خاستگاه اسطوره ایزد باران پرداخته شده است.این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی و شیوهکتابخانه ای صورت پذیرفته است.

کلیدواژه ها:

ایزد تیشتر ، تیشتریشت ، اوستا ، خشکسالی ، دیواپوش