کاربرد فناوری واقعیت مجازی در خودکارسازی شناختی رفتار اخلاقی در کارکنان یک سازمان دولتی: ارائه پروتکل مطالعه

هدف: هدف مطالعه حاضر، بررسی اثربخشی کاربرد واقعیت مجازی بر خودکارسازی رفتار اخلاقی کارکنان یک سازمان دولتی است.مواد و روش: پژوهش حاضر به روش شبه آزمایشی و تصادفی کنترل شده (پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل) خواهد بود. فرضیه اولیه پژوهش به این صورت است که فراهم نمودن زمینه تصور و درک نتایج اعمال همکاران در محیط شبیه سازی شده (واقعیت مجازی) باعث خودکارسازی رفتار اخلاقی در کارکنان می شود. در این مطالعه، کارکنان یک سازمان دولتی بعد از اخذ رضایت آگاهانه کتبی، به طور تصادفی وارد گروه های مداخله و کنترل خواهند شد. در گروه مداخله، محقق نقش فعالی در روند پژوهش دارد و مداخله به دو روش اجرا خواهد شد، بدین ترتیب که در یکی از گروه های آزمون، شرکت کنندگان با تجربه ای مثبت و عاطفی از رفتار اخلاقی همکاران مواجه خواهند شد و در گروه آزمون دیگر، شرکت کنندگان باتجربه ای منفی از سوء رفتار همکاران مواجه خواهند شد. این فرایند طی ۱۰ جلسه و در بازه زمانی سه ماهه انجام می شود. پیامدهای اولیه این مطالعه، نهادینه سازی فرهنگ اخلاق مداری در کارکنان از طریق ادراک تجربیات عاطفی مثبت و منفی از رفتار اخلاقی و غیراخلاقی همکاران در محیط واقعیت مجازی است.بحث: این مقاله اولین مطالعه شبه آزمایشی و تصادفی کنترل شده را ارائه می کند که اثربخشی واقعیت مجازی در خودکارسازی رفتار اخلاقی کارکنان سازمان دولتی مورد مطالعه را بررسی می کند. یافته های این گونه مطالعات، می تواند بر سیاست گذاری و برنامه ریزی های تغییر رفتارهای فردی، گروهی و سازمانی به منظور ترویج رفتار اخلاقی مثبت و یا اجتناب از رفتارهای غیراخلاقی در سطح سازمان موثر باشد.

کلیدواژه ها:

واقعیت مجازی ، رفتار اخلاقی ، یادگیری شناختی اجتماعی ، اتوماسیون شناختی