طراحی فاصله خالی بهینه برای افزایش عملکرد میراگر ضربه ای با استفاده از الگوریتم بهینه سازیسیستم ذرات مرتعش

ارتعاشات یک پدیده مهم در زندگی روزانه انسانها و همچنین صنعت می باشدکه به دو دسته ارتعاشات خوب (مثل موسیقی) و ارتعاشات بد (مثل ارتعاشاتدر ماشین آلات صنعتی) تقسیم می شود. ارتعاشات به وجود آمده درسیستم های صنعتی باید کنترل گردد. میراگر ابزاری برای کنترل ارتعاشاتسیستم های مکانیکی است. در این تحقیق برای کنترل ارتعاشات یک تیریکسر گیردار، طراحی بهینه یک میراگر ضربه ای تک جرمی صورت پذیرفتهاست. یکی از پارامترهای مهم در عملکرد میراگر ضربه ای، میزان فاصله خالیبین جرم میراگر و دیواره های سیستم اصلی است. در این پژوهش برایبررسی این متغیر و رسیدن به بهینه ترین میزان فاصله خالی از روشبهینه سازی سیستم ذرات مرتعش استفاده گردید. روش بهینه سازیفراکاوشی به کار برده شده، برگرفته از قوانین فیزیکی حاکم بر ارتعاشات یکسیستم یک درجه آزادی با میراگر ویسکوز است و توانسته بر عملکرد بهترآن در رسیدن به طرح بهینه سراسری کمک زیادی کند. نتایج به دست آمدهبرای میزان فاصله خالی نشاندهنده کارایی الگوریتم پیشنهادی است بهگونهای که طرح بهینه نهایی توانسته تا حدود ۹۳ درصد کاهش ارتعاشاتسیستم را به وجود آورد.

کلیدواژه ها:

میراگر ضربه ای ، فاصله خالی ، روش بهینه سازیفراکاوشی ، الگوریتم بهینه سازی سیستم ذرات مرتعش