بررسی تاثیر اسانس گیاه زنیان بر عامل قارچی پوسیدگی لوبیاFusarium solani f.sp. phaseoli روی ارقام مختلف در گلخانه
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 78
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ACCFS01_042
تاریخ نمایه سازی: 8 تیر 1403
چکیده مقاله:
پژمردگی فوزاریومی ریشه، Fusarium solani f.sp. phaseoli، یکی از بیماری های مهم لوبیا در اکثر مناطق زیر کشت این محصول است. در این مطالعه اثر اسانس گیاه زنیان، روی سرعت رشد کلنی قارچ عامل بیماری و بازدارندگی از رشد، در پنج غلظت ۲۰، ۴۰، ۶۰، ۸۰ و ۱۰۰ پی پی ام در محیط کشت PDA در قالب طرح کاملا تصادفی بررسی شد. در ارزیابی واکنش ۱۴ رقم و لاین لوبیا نسبت به قارچ عامل بیماری از هر رقم سه بذر در هر گلدان در چهار تکرار کشت شدند. سپس گیاهچه های لوبیا، با سوسپانسیون اسپور با غلظت تقریبی ۱۰۶ اسپور در میلی لیتر از کشت هفت روزه مایه زنی شدند. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی اجراء شد.آمار برداری از شاخص شدت بیماری، ارتفاع بوته، وزن تر بوته، طول ریشه، طول زخم و درصد نکروز ریشه بر اساس شاخص پنج شماره ای اشنایدر و کلی صورت گرفت. در مرحله بعدی آزمایشات گلخانه ای با تیمارهایی شامل اسانس زنیان به غلظت یک در هزار با دو رقم متحمل لوبیا و قارچکش روال تی اس ۵/۱ در هزار و شاهد سالم و آلوده به قارچ همانند مرحله ارزیابی ارقام در شرایط گلخانه ای صورت گرفت. در مقایسه میانگین ها، میزان بازدارندگی از رشد مسیلیومی قارچ توسط اسانس زنیان با غلظت ۸۰ و۱۰۰ پی پی ام به ترتیب ۵۱/۳۳ و۱۷/۴۱ درصد بود. قارچ کش رورال تی اس به میزان ۵/۱ در هزار اثر بهتری در بازدارندگی از رشد پرگنه قارچ با ۵۳/۷۸ درصد داشت. نتایج بخش گلخانه ای نشان داد رقم کوشا به عنوان مقاوم، پنج رقم و لاین گوهر، جونقان، صیاد، اختر و درسا بعنوان نیمه حساس و هشت رقم و لاین دیگر در گروه حساس قرار گرفتند. نتایج تاثیر اسانس زنیان بر کاهش بیماری نشان داد، این اسانس روی رقم کوشا با ۳/۵۲ درصد تاثیرکاهنده در کنترل بیماری داشت.
نویسندگان
مژده ملکی
استادیار، گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ورامین-پیشوا، ورامین، ایران
رقیه گنجی
دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، گروه بیماری شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ورامین-پیشوا، ورامین، ایران
ثمین صدیق
استادیار، گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ورامین-پیشوا، ورامین، ایران