اثر عناصر ریزمغذی بر عملکرد و اجزای عملکرد سوپرگندم تحت شرایط تنش خشکی

این پژوهش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در منطقه کرج بر روی سوپر گندم اجرا شد. فاکتورهای پژوهش شامل رژیم آبیاری با سه سطح (آبیاری در ۴۰ درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس در تمام دوره رشدی (شاهد)، آبیاری نرمال تا گرده افشانی و آبیاری در ۶۰ درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس تا پایان دوره رشد، آبیاری نرمال تا گرده افشانی و قطع آبیاری تا پایان دوره رشد)، که در کرت های اصلی قرار گرفت و فاکتور دوم عناصر کم مصرف نانو با پنج سطح: شاهد (عدم مصرف عناصر ریزمغذی نانو)، روی، آهن، سلنیوم و ترکیب سه عنصر) که در کرت های فرعی قرار گرفت. در میان تیمارهای آبیاری، بیشترین مقدار عملکرد بیولوژیک ۴۸/۲۶ تن در هکتار، عملکرد دانه ۲۹/۱۱ تن در هکتار، شاخص برداشت ۷۴/۴۲ درصد، مربوط به تیمار آبیاری در ۴۰ درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس (نرمال) بود. همچنین در میان تیمارهای عناصر ریزمغذی بیشترین مقدار عملکرد بیولوژیک ۰۱/۲۹ تن در هکتار، عملکرد دانه ۷۸/۱۱ تن در هکتار، شاخص برداشت ۶۹/۴۰ درصد مربوط به تیمار ترکیب سه عنصر (آهن، روی و سلنیوم) بود. بنابراین برای افزایش عملکرد و اجزای عملکرد گندم، آبیاری نرمال و محلول پاشی توام عناصر ریزمغذی آهن، روی و سلنیوم توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

عملکرد بیولوژیک ، عملکرد دانه ، محلول پاشی آهن ، محلول پاشی روی ، محلول پاشی سلنیوم