اثر محلول پاشی سیتوکینین بر عملکرد و اجزای عملکرد سوپرگندم در شرایط تنش خشکی

سیتوکینین هورمونی مناسب برای افزایش عملکرد دانه گندم است اما زمان مصرف آن بسیار مهم است. بدین منظور این پژوهش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در منطقه کرج با بررسی اثر زمان مصرف سیتوکینین بر روی سوپر گندم اجرا شد. فاکتورهای پژوهش شامل رژیم آبیاری با سه سطح (آبیاری در ۴۰ درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس در تمام دوره رشدی (شاهد)، آبیاری نرمال تا گرده افشانی و آبیاری در ۶۰ درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس تا پایان دوره رشد، آبیاری نرمال تا گرده افشانی و قطع آبیاری تا پایان دوره رشد)، که در کرت های اصلی قرار گرفت و فاکتور دوم زمان استفاده از سیتوکنین با چهار سطح (شاهد (عدم مصرف)، مصرف در مرحله گل دهی، مصرف در مرحله شیری شدن و مصرف در مرحله گلدهی+شیری شدن) که در کرت های فرعی قرار گرفت. در میان تیمارهای آبیاری، بیشترین مقدار عملکرد بیولوژیک ۴۸/۲۶ تن در هکتار، عملکرد دانه ۲۹/۱۱ تن در هکتار، شاخص برداشت ۷۴/۴۲ درصد، مربوط به تیمار آبیاری در ۴۰ درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس (نرمال) بود. همچنین در میان تیمارهای سیتوکینین بیشترین مقدار عملکرد بیولوژیک ۴۲/۲۸ تن در هکتار، عملکرد دانه ۲۵/۱۲ تن در هکتار، شاخص برداشت ۱۹/۴۳ درصد مربوط به تیمار سیتوکینین در زمان گلدهی+شیری شدن بود. آبیاری نرمال و کاربرد هورمون سیتوکینین در زمان گلدهی + شیری شدن جهت افزایش عملکرد و اجزای عملکرد گندم قابل توصیه است.

کلیدواژه ها:

ارتفاع بوته ، شاخص برداشت ، عملکرد بیولوژیک ، عملکرد دانه