تناسب فرد- سازمان بر نوآوری سازمانی و درگیری شغلی کارکنان در کار

نیروی انسانی در هر سازمان جزء مهمترین منابع سازمان به شمار می رود. هرچه تناسب فرد-سازمان بیشتر باشد، پیامد های شغلی مثبت تر خواهد بود. از آنجا که تلاش هر فرد ناشی از انگیزش و رضایت او می باشد، خلاقیت، نوآوری و درگیری شغلی پیش نیازهای مهمی برای انجام کار به صورت اثر بخش می باشند. اگر سازمان های خدماتی همچون شهرداری ها و مدیران شان بخواهند به حیات خود ادامه دهند و در بلند مدت کامیاب باشند، باید نوآور باشند و به طور مستمر خود را با وضعیت های جدید تطبیق دهند. به دلیل نقش مهمی که منابع انسانی در موفقیت سازمانها دارا می باشند، ترغیب آنها برای ماندن در سازمان باید یکی از اصلی ترین الویت های هر سازمانی باشد. از این رو سازمان ها استراتژی هایی را برای نگهداشت کارکنان و همچنین درگیرکردن آنها با کارشان تدوین می نمایند که یکی از مهم ترین این راهکارها درگیری شغلی می باشد. سازه ی درگیری شغلی یکی از بازخوردهای مرتبط با کار شهرداری هاست که از دیدگاه های مختلف بررسی شده است. درگیری شغلی، شامل نحوه ادراک کارکنان از محیط کاری و شغل خود و درهم آمیختن کار و زندگی شخصی است. درگیری شغلی پایین به بیگانگی با کار و سازمان، بی هدفی و یا جدایی بین زندگی و کار کارکنان منجر می شود. بر این اساس هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تناسب فرد- سازمان بر نوآوری سازمانی و درگیری شغلی کارکنان در کار شهرداری ها است.

کلیدواژه ها:

تناسب فرد-سازمان ، ارزش های فردی و سازمانی ، نوآوری سازمانی ، درگیری شغلی ، شهرداری