مقایسه تطبیقی بررسی حقوق شهروندی در ایران و سایر کشورها

در راستای مقایسه حقوق شهروندی در ایران با سایر کشورها میتوان چنین بیان کرد که حقوق شهروندی به عنوانمفهومی نوین در ادبیات سیاسی و حقوقی کشورها، ریشه در حقوق بشر به عنوان حق طبیعی انسانها دارد. پایمالشدن حق انسان ها، مجازاتهای غیر انسانی، شکنجه و برده داری همواره از تجربه های تلخ انسانها در طول تاریخ و۱در مرزهای جغرافیایی مختلف بوده است و مدتها طول کشید تا حقوق شهروندی و حقوق بشر به عنوان حقوق ذاتیانسان بویژه از سوی دولتها پذیرفته شود و در مسیر احقاق آن تلاشهایی صورت گیرد. کهن ترین نسخه ای که حقوق طبیعی انسانها را به شکلی مدون گردآوری و منتشر ساخت، منشور کوروش در ایران باستان بود. ممنوعیت بردهداری، رعایت حقوق کارگران و شرایط مناسب کار و تساوی افراد در برابر قانون از مواردی بود که برای نخستین بار به عنوان قوانینی لازم الاجرا اعلام شد. در دوران معاصر توجه به مساله حقوق بشر بخصوص در اروپا و غرب افزایش یافت. تا جایی که در سالهای میانی سده بیستم و پس از جنگ جهانی دوم، بیشتر کشورهای عضو سازمان ملل اعلامیه ای تحت عنوان اعلامیه جهانی حقوق بشر را در سی ماده زیر عنوان حقوق اساسی و پایه ای مردم به تصویب رساندند. اگر چه نظام اجرایی در هر حکومتی و با هر مسلکی منتقدان خاص خود را دارد، اما نکته ای که در این مرحله باید مد نظر داشت این است که کوله بار تجربیات تلخ و شیرین و نتایج مثبت و منفی نظامهای سیاسی و دولتها و برآیند حاصل از آن میتواند به عنوان رهیافتی مطلوب و کارآمد برای رفع نقایص، جبران کمبودها و صرفهجویی در اتلاف هزینه و انرژی مورد استفاده قرار بگیرد و بهترین راه را برای تحقق جامعهی مردم سالار ایرانی اسلامی پیش پای مسوولان و دست اندرکاران قرار دهد.

کلیدواژه ها:

حقوق ، حقوق شهروندی ، ایران