تاثیر دلبستگی بر کاهش افسردگی

یکی از عوامل شکل گیری شخصیت در بزرگسالی کیفیت دلبستگی در زمان کودکی فرد میباشد. بالبی به وجود شباهت هایی بین رفتار بچه انسان و بچه حیوانات هنگامی که از مادرانشان جدا می شوند پی برد، هنگامی که رفتارشناسان میمون ها را از مادرشان جدا میکردند رفتارهای ضد اجتماعی بیشتری از خود نشان میدادند و پایه های نظریه دلبستگی شکل گرفت . آزمونهای تجربی این نظریه توسط اینزورث ، بلهار، واترز، و وال (۱۹۷۸) با ابداع پروسه آزمایشگاهی موقعیت نا آشنا براساس تجارب مادر - کودک و کیفیت مراقبت دهی موجب شناسائی ۳سبک دلبستگی در کودکان شد. سبک اول ” دلبستگی ایمن ” کودکانی هستند که از مراقبشان بعنوان پایه ایی ایمن جهت تنظیم اضطراب و آشفتگی وقتی با محرک استرس زا مواجه میگردند ، استفاده می کنند .دومین سبک ” دلبستگی اجتنابی ” به کودکانی اشاره میکند که نمیتوانند از مراقبشان بعنوان منبع راحتی و تنظیم عواطف منفی استفاده کنند. این کودکان تمایل به اجتناب یا نادیده گرفتن مراقبشان دارند . سومین سبک ” دلبستگی دوسوگرا” شامل کودکانی میگردد که اعمال دوسویه و بی ثبات در مواقع آشفتگی در برخورد با مراقبشان انجام میدهند .بیش از حد به مراقبشان می چسبند، همچنین عصبانیت و رفتارهای طرد شدگی نشان میدهند. براساس نظریه ی وابستگی نوزادان با وابستگی دوسوگرا مستعد توسعه ی سطوح مزمن اضطراب در زندگی آینده ی خود هستند. با توجه به این که وابستگی دوسوگرا با الگوهای واکنش نامنظم و غیرقابل پیش بینی پرستاران در ارتباط است ، این باور وجود دارد که نوزادان با وابستگی دوسوگرا همواره باید با ترس از تنها ماندن و آسیب پذیر بودن زندگی کنند.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، سبک دلبستگی ایمن ، سبک دلبستگی دوسوگرا ، سبک دلبستگی اجتنابی