بررسی رابطه بین روابط معلم -دانش آموز، توقعات معلم و خودکارآمدی تحصیلی با احساس خوشحالی در دانش آموزان مقطع ابتدایی

در پژوهش حاضر نقش واسط ای خودکارآمدی تحصیلی در رابطه بین تعامل معلم دانش آموز و انتظارات معلم با شادمانی مورد بررسی قرار گرفت . نمونه ای مشتمل بر ۴۹۰ دانش آموز ابتدایی مدارس ارومیه ، به شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای با واحد نمونه ای کلاس انتخاب شدند و در پژوهش مشارکت داشتند. مشارکت کنندگان چهار پرسشنامه تعامل معلم و دانش آموزان وبلز، کریتون، لوی و هویمایرز؛ پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شوآرتزر و جروسلم ؛ پرسشنامه انتظار معلم از دانش آموز بولاچ و پرسشنامه شادکامی آکسفورد آرگیل و لوپ را تکمیل نمودند. به طور کلی نتایج حاکی از آن بود که اولا، برخی از ابعاد تعامل معلم دانش آموز و انتظارات معلم به صورت مستقیم قدرت پیش بینی شادمانی رادارند. ثانیا، برخی از ابعاد تعامل معلم دانش آموز و همچنین انتظاراتمعلم پیش بینی کننده مستقیم خودکارآمدی هستند. ثالثا خودکارآمدی نقش واسطه ای بین ابعاد تعامل معلم دانش آموز و همچنین انتظارات معلم و شادمانی دارد. روابط بین متغیرهای مذکور در قالب یک مدل آماری مورد بررسی قرار گرفته - اند. یافته ها با توجه به تحقیقات پیشین به بحث گذاشته شده اند و پیشنهادات برای پژوهش بیشتر در این زمینه مطرح شده است .

کلیدواژه ها:

تعامل معلم دانش آموز ، انتظار معلم از دانش آموز ، خودکارآمدی تحصیلی ، شادمانی