آموزش و پرورش نوین و تحول آفرین

در سه دهه ی گذشته ، کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه ، با فراز و نشیب های فراوانی در زمینه های سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی و آموزشی مواجه بوده اند. در رویارویی با بسیاری از چالش های بالقوه ی آینده، سیستم آموزشی به عنوان سرمایه ای ضروری در تلاش برای تحقق یافتن اهداف مربوط به توسعه ، تلقی می گردد و مهم ترین ابزار موجود برای پیشبرد و واقعیت بخشیدن به آرمان های هر ملت می باشد. در سپیده دم قرن جدید چشم انداز آن حزن و امید را بر می انگیزد، لازم است همه ی انسان ها مسئولانه به اهداف و ابزار تعلیم و تربیت توجه کنند. چالش های بزرگ در تمامی ابعاد وسیع جامعه ، چشم اندازی از ضرورت نو شدن، احیاء و ابداع را به ما نشان می دهد. چگونه ممکن است این چالش های بزرگ، توجه سیاستگذاری های آموزشی را جلب نکند؟ برای رسیدن به این هدف، باید به تنش های اصلی روبرو شویم و بر آنان فائق آییم ، تنش میان جوامع جهانی و محلی ، تنش های همگانی و فردی ، تنش میان سنت و تجدد، تنش میان ملاحظات دراز مدت و کوتاه مدت و بالاخره تنش میان توسعه ی فوق العاده ی دانش و ظرفیت تطابق بشر با آن و در نهایت ، عامل همیشگی دیگر، تنش میان معنویات و مادیات است که غالبا جهان بدون شناخت آن آرزوی دستیابی به آرمان ها و ارزش ها که اخلاق نام دارد را در سر می پروراند.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، نوین ، تحول آفرینی