راهکارهایی برای حضور موثر والدین در فعالیت های مدرسه

خانواده اولین و مهم ترین نهاد اجتماعی است که در جامعه پذیری و تربیت اجتماعی فرزندان نقش اساسی ایفا می کند. در میان همه سازمانها و نهادهای اجتماعی خانواده از جایگاه و مرتبه خاصی برخوردار است و به عنوان عامل اصلی القای ارزشها و هنجارها شناخته شده که در رشد و تکامل شخصیت فرزندان تاثیرات عمدهای دارد. شخصیت و روان آدمی هم چون ماده خامی است که در جریان ارتباط و تعامل با والدین و دیگران شکل می گیرد. از خانواده به عنوان نخستین آموزشگاه فرزندان یاد می شود که والدین در آن به عنوان آموزگاران الفبای چگونه زیستن و چگونه بودن را به فرزندان می آموزند. به عبارتی والدین مهندسان شخصیت آدمی اند که در تکوین آن تاثیر بسزایی دارند. بی تردید بعد از نهاد خانواده مهم ترین واحد اجتماعی که بیشترین تاثیرات را در رشد و تربیت کودکان و نوجوانان باقی می گذارد نهاد مدرسه است ، که با ورود کودک به آن در حقیقت بخش مهمی از وظایف خانواده برعهده مدرسه قرار می گیرد (احمدی نژاد، ۱۳۷۰). مدارس اساسی ترین نقش را در انتقال ارزشهای حاکم بر جامعه به کودکان و نوجوانان برعهده دارند. مسئولیت ایجاد نگرش مثبت و سازنده در دانش آموزان نسبت به ارزشهای اخلاقی و اجتماعی و پایبند ساختن آنها به قیود اخلاقی ورفتارهای مطلوب و پسندیده برعهده اولیای آموزش و پرورش کشور است . دادن شناخت و آگاهی به دانش آموزان نسبت به آسیب های اجتماعی و بررسی علل و پیامدهای ناگوار آن آشنا کردن خانواده به ویژگی های افراد آسیب پذیر و طرق پیشگیری از بزهکار و انحرافات اجتماعی از وظایف مهم معلمان و مربیان مدارس است . بدین ترتیب با توجه به اهمیت و نقش محوری خانواده و مدرسه در تعلیم و تربیت فرزندان، همکاری ، هماهنگی و انسجام بین این دو نهاد مهم آموزشی و تربیتی ضرورتی اجتنابناپذیر است . بدیهی است که در پرتو این همدلی و همسویی بسیاری از مشکلات و تنگناهای نظام تعلیم و تربیت حل می شود. زمینه برای کاهش بسیاری از آسیب هاوانحرافات اجتماعی و مقابله با آنها فراهم می گردد، سلامت و تعادل برای نظام اجتماعی به دست می آید و برنامه های آموزشی و پرورشی از کارآیی و اثربخشی بیشتری برخوردار خواهند بود

کلیدواژه ها:

نهاد ، نقش ، اموزش و تربیت ، آسیب