مروری بر خوانش پریشی : تعریف ، ویژگی ها، ارزیابی ، تشخیص و درمان

هدف: هدف از این مقاله ارائه ی یک مرور کلی از خوانش پریشی ، ویژگی های آن، ارزیابی و شناسایی ، و تکنیک های مداخله ای این اختلال می باشد . دیسلکسیا (خوانش پریشی ) نوعی ناتوانی یادگیری با منشا رشدی -عصبی است که بر توانایی فرد در خواندن و هجی کردن کلمات تاثیر می گذارد. برآوردها نشان می دهد که ۵ تا ۱۰ درصد از جمعیت به این اختلال مبتلا هستند، اما تعیین میزان شیوع خوانش پریشی چالش برانگیز است چرا که تعریف آن در تحقیقات مختلف متفاوت است . روش: روش پژوهش حاضر از نوع کیفی بوده و برای جمع آوری اطلاعات و تجزیه و تحلیل از روش های توصیفی ، کتابخانه ای و بررسی مقالات در پایگاه های خارجی و داخلی ، بدون محدودیت زمانی استفاده گردید نتایج : اگرچه این اختلال از فردی به فردی دیگر متفاوت است ، ویژگی های مشترک در میان افراد مبتلا به دیسلکسیا شامل موارد زیر است : مشکل در مهارتهای واجشناختی ، دقت و روانی پایین در خواندن، ضعف در املا، و یا پاسخگویی سریع دیداری -کلام ی . خوانش پریشی یک اختلال عصبی است و می تواند ارثی باشد. برخی مطالعات اخیر تعدادی از ژنها را شناسایی کردهاند که ممکن است فرد را مستعد ابتلا به خوانش پریشی کنند. شناسایی زودهنگام خوانش پریشی نیاز به تشخیص علائمی مثل دشواری در اتصال صداها به حروف، اختلال در روانی خواندن، مشکلات املایی ، چالش های بیان نوشتاری و دست خط ضعیف دارد. ارزیابی های خوانش پریشی می توانند متخصصان را در ارائه ی بهترین درمان، مانند راهکارهایی برای تقویت آموزش کلمات و بهبود مهارتهای رمزگشایی ، راهنمایی کنند. نشان داده شده است که همه ی این مداخلات توانایی های خواندن و نوشتن افراد مبتلا به خوانش پریشی را ارتقا می دهند . نتیجه گیری : ماهیت و نمود منحصر به فرد دیسلکسیا در افراد مختلف ، متفاوت است . اهمیت درک هرچه بیشتر این اختلال و آگاهی از به روزترین ارزیابی ها و راهکارهای مداخله ای موجود برای به حداقل رساندن اثرات بلندمدت خوانش پریشی بسیار مهم است .

کلیدواژه ها:

خوانش پریشی ، ویژگی های خوانش پریشی ، درمان خوانش پریشی