روانشناسی مثبت نگر:خوشبینی و بدبینی

مثبت اندیشی یک مهارت ذهنی و احساسی است که بر روی نتایج و تجارب مثبت تمرکز داشته و این افکار می تواند برای فرد شادی ، موفقیت و اعتماد به نفس را به همراه بیاورد و به تدریج افکار و احساسات منفی را از او دور کند. به کمک مثبت اندیش بودن، مدیریت استرس و موانع بازدارنده برای افراد سادهتر خواهد شد، بنابراین با قدرت بیشتری آنها می توانند به سمت موفقیت حرکت کنند. در سالهای اخیر حوزه ی روانشناسی شاهد ظهور رویکردی جدید، هرچند با سابقه ای کهن ، به نام روانشناسی مثبتگرا بوده است که به جای پرداختن به آسیب ها یا اختلالات روانی ، به ابعاد مثبت وجود آدمی نظر دارد. در این میان شادی مفهوم بنیادی این رویکرد محسوب می شود. آرام و شاد زیستن ، علاوه بر اینکه یکی از نیازهای اساس روانی است ، ضرورت اجتماعی نیز هست . در تعریف روانشناسانه ی شادی ، می توان گفت شادی واکنش مثبتی است که در مواجهه با صحنه ها و رویدادهای رضایت بخش پدید می آید و احساس خوشایندی است که بر اثر دستیابی به آنچه آرزو و انتظارش را داریم ، پدیدار می گردد. یکی از مهمترین تحولات در روانشناسی معاصر جنبش روانشناسی مثبت به رهبری مارتین سلیگمن می باشد. این جنبش موجب شد تمرکز علم روانشناسی از آسیب شناسی روانی به سوی موضوعات مثبت مانند شادی ، سلامت ذهن ، عواطف مثبت ، معنویت و مذهب ، خلاقیت و فضایل اخلاقی سوق داده شود. یکی از ویژگی های مثبت انسان که هم در رشد و تکامل خود او نقش مهمی دارد خوشبینی است . موضوع پژوهش حاضر بررسی خوشبینی ، مولفه ای از روانشناسی مثبت گرا؛ ازدیدگاه قرآن و روانشناسی است . هدف روانشناسی مثبتگرا شناسایی سازه ها و شیوههایی است که در نهایت باعث بهزیستی انسان و سازگاری هر چه بیشتر افراد با تهدیدهای زندگی می گردد.