اثربخشی طرحواره درمانی بر تحمل پریشانی و راهبردهای تنظیم هیجان در مردان دارای سوء مصرف مواد شهر بروجن

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی تحمل پریشانی و راهبردهای تنظیم هیجان در مردان دارای سوء مصرف مواد شهر بروجن به اجرا در آمد. طرح پژوهش مداخلهای در چهارچوب روش نیمه آزمایشی و در قالب طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. کل نمونه شرکت کننده در این پژوهش ۳۰ نفر بودند که به صورت هدفمند از میان جامعه مذکور انتخاب شدند این نمونه در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای بررسی اثربخشی متغیر مستقل در دو گروههای آزمایش و کنترل از پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر ( ۲۰۰۵) و پرسشنامه راهبردهای تنظیم هیجان گرانفسکی و همکاران (۲۰۰۱)استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که بین میانگین نمرهها در مرحله پیش آزمون در متغیرهای راهبردهای تنظیم هیجان و مولفههای آن و تحمل پریشانی و مولفههای آن در گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود داشته است . بنابراین با تحلیل کواریانس چند متغیره( ( MANCOVA روی نمرات متغیرها در دو گروه کنترل و آزمایش در سطح P<۰/۰۰۱ از نظر آماری معنادار بودند . براین اساس میتوان بیان نمود که آموزش طرحواره درمانی بر راهبردهای تنظیم هیجان با مجذور اتا %۶۸ تابآوری با مجذوراتا ۶۰% و تحمل پریشانی با مجذوراتا ۶۰% اثر بخش بوده است .

کلیدواژه ها:

راهبردهای تنظیم هیجان ، تحمل پریشانی ، طرحواره درمانی