بررسی جایگاه آموزش مهارت های زندگی در آموزش و پرورش

هدف از پژوهش حاضر بررسی جایگاه آموزش مهارت های زندگی در آموزش و پرورش می باشد. این تحقیق با روش تحلیل محتوا و با رویکرد کیفی و به صورت علمی مروری انجام گرفته است و از طریق مطالعه کتابخانه ای - اسنادی بوده است . مهارت های زندگی ، یک نیاز یادگیری اساسی برای کودکان و نوجوانان است که به افراد کمک کنند تا تصمیم های خود را با آگاهی اتخاد کنند، به طور موثرتری ارتباط برقرار کنند، مهارت های مقابله ای و مدیریت شخصی خود را گسترش دهند و زندگی سالم و بارآور داشته باشند و در زندگی فردی مسئولیت پذیر باشند. مهارت های زندگی ، مهارت های شخصی و اجتماعی است که افراد باید آنان را یاد بگیرند تا بتوانند در مورد خود و انسان های دیگر و کل اجتماع به طور موثر و شایسته و مطمئن عمل نمایند. انتقاد مهم به تعلیم و تربیت رسمی این است که به برخی مهارت های حرفه ای و ابزاری و تنها بر بعد شناختی (سواد) تمرکز کرده است و به دیگر ابعاد فکری و روانی و اجتماعی توجهی ندارد. از دیگر سو محققان نشان داده اند که مهارت های زندگی می تواند به طور نظامدار و از طریق موقعیت های یادگیری غیررسمی یاد گرفته و تقویت شود. نظام آموزشی علاوه بر کارکردهای رسمی آموزش، باید در زمینه های آموزش مهارت های زندگی به محصلان نیز ایفای نقش کند. لذا با توجه به نقش اساسی آموزش مهارت های زندگی در جنبه های شخصی و اجتماعی افراد جامعه ، لازم است که در این خصوص تحقیقات گسترده ای صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، آموزش و پرورش ، تعلیم و تربیت