اقدام پژوهی :چگونه توانستم مشکل پرخاشگری دانش آموزم را بهبود ببخشم .

یکی از عوامل بازدارنده در امر تحصیل ،اختلالات رفتاری می باشد. معلمان در برابر اختلالات رفتاری ، به شکل های متفاوت از خود عکس العمل نشان می دهند.بعضی از معلمان آنان را به شدت سرکوب می کنند،بعضی در مقابل آن کوتاه می آیند و بعضی دیگر آنان را به حال خود رها می کنند، اما واقعیت این است که در این حالت ها،مشکل ادامه خواهد یافت و مشکلات دیگری نیز به دنبال خواهد آورد.در سال تحصیلی که بنده به عنوان آموزگار پایه چهارم دبستان مختلط منتصب شدم.در مدتی که در کلاس حضور داشتم دوست داشتم کلاسم عاری از تنش و هرگونه مشکل اخلاقی باشد،وبه بهداشت روانی و ایجاد محیطی سالم و پر از نشاط و صمیمیت وپویا بسیار توجه داشتم .اما بادانش آموزی متوجه شدم که مشکلات رفتاری پرخاشگری ناسازگاری با همکلاسی های خود داشت وبا عث اختلال در کلاس می شد.در نتیجه تصمیم بهرفع مشکل وتغییر در وضعیت نامطلوبی که در کلاس به وجود آمده بود گرفتم .ابتدا در زمان آزادی که داشتم به طور خصوصی با خود دانش آموز به طور خصوصی با صمیمیت صحبت کردم،بعد از تجزیه و تحلیل اطلاعات متوجه شدم ،مهمترین علت مشکل دانش آموزم کمبود شدید محبت از جانب خانواده مخصوصا پدر،ضعیف بودن پایه تحصیلی دانش آموز،تمسخر توسط همکلاسی ها وخجالت جلوی بقیه همکلاسی ها بوده است که باعث خشونت و داد زدن و کج خلقی وی گشته است .پس از مشورت با مدیر و معاون مدرسه جلسات حضوری با اولیای دانش آموز در حضور مدیر برگزارشد،سپس با جمع آوری اطلاعات از طریق مطالعه کتاب های مختلف ،ومقالات و مشورت با استاد راهنما و مشاور خودم در زمان تحصیل در دانشگاه جلسات با مدیر و معاون آموزشی صورت گرفت ،با اجرای راه حل هایی چون تشویق محبت گردن،دادن مسئولیت و کار کردن بیشتر ورفع اشکال دروس ،توجه بیشتر اعتماد به نفس دانش آموز تقویت شد و با همکاری سایر دانش آموزان رفتا ناشایست دانش آموز کاهش یافت اما وضعیت درسی او همچنان ضعیف بود که باید برای بهبود آن تدبیری می اندیشیدم.جهت اطمینان بیشتر از روس کار مرتب رفتار وی در کلاس و در محیط مدرسه زیر نظر گرفتم وبا خانواده اش حتی در زمان آموزش مجازی در ارتباط بودم.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، رفتار ، دانش آموز ، همکلاسی