بررسی اصول و مبانی تربیت از دیدگاه اسلام با تکیه بر تربیت اجتماعی کودکان

تربیت دارای ابعاد و گونه های مختلفی است که توجه به همه گونه ها در تربیت انسان، امری است که گریزی از آننمی باشد. از میان گونه های تربیت ، تربیت اجتماعی دارای اهمیت زیادی می باشد چرا که انسان موجودی است اجتماعی وباید خود را برای این نهاد آماده کند. انسان در جامعه پرورش می یابد، آداب و رسوم و افکار و ارزش های آن را می پذیرد، شخصیت خود را می سازد و با جامعه هماهنگ می گرداند. و این است معنای اجتماعی شدن و اجتماعی کردن و فرهنگ پذیری انسان. قرآن کریم محور دعوت پیامبران به خصوص حضرت محمد(ص) را تربیت و تکمیل فضایل اخلاقی قرارداده است . آنچه به انسان ارزش والا می دهد و او را انسان به معنی حقیقی می سازد، تربیت ایمانی واخلاقی است ، نه علم و ابزار زندگی بنابراین وظیفه سنگین و مقدس تربیت را هیچگاه علم و آموزش نتوانسته است ونمی تواند به دوش گیرد. به همین دلیل در نظام تربیتی اسلام از فرد خواسته شده همت خود را به قدر معین در راه خودسازی و تغییر نفس خود به کار بندد و در این راه هم از جهت عقلی و هم از لحاظ عملی و اخلاقی در تغییر محیط خود و ساختن و شکل دادن آن مطابق خواسته های خویش اهتمام ورزد. تربیت در بعد اجتماعی اش فرایندی است که هدفش تسهیل عمل به وظایف اجتماعی در مقابل سایر انسانها و موقعیت های اجتماعی است . از آنجا که اساس اجتماعی شدن در سنین اولیه زندگی پی ریزی می شود، نقش اولیا و مربیان خانه و مدرسه در زمینه پرورش اجتماعی کودکان و نوجوانان فوق العاده مهم خواهد بود، از این رو به جاست که با نصب العین قرار دادن دیدگاه ها و سیره عملی الگوهای مطمئنی همچون معصومین (ع) به تربیت اجتماعی فرزندان کمر همت ببندند تا در پرتو تربیت صحیح اسلامی افرادی بشر دوست و خدمتگذار برای انسانیت و برخوردار از خصلت های پسندیده اجتماعی پرورش یابند.

کلیدواژه ها:

آموزش ، اصول ، اسلام ، تربیت ، تربیت اجتماعی