بررسی تربیت دینی ، چالش های آن و ارائه راهکار هایی برای اجرای تعلیم و تربیت دینی در مدارس

مقاله ای که پیش رو داریم ، به بررسی دقیق نقش تربیت در هویت فردی و جمعی می پردازد، تاکید ویژه ای بر تاثیرات فرهنگی ، اجتماعی و دینی در فرایند تربیت دارد. آغاز مقاله با بیان اهمیت توجه به بافت اجتماعی در تحقق اهداف تربیتی و تاکید بر نقش محوری خانواده در این میان است . بررسی های تاریخی کاربرد واژه “تربیت ”، به ویژه در دوران اسلامی و تاثیرات آن بر تربیت دینی ، نشان از عمق تاریخی و تواصل فرهنگی این مفهوم دارد. مقاله تعریفی از دین ارائه می دهد و به چالش های مدرن در تجربه دینداری افراد، به خصوص جوانان، می پردازد. اهمیت تربیت دینی در ساختار اجتماعی ایران، قبل و بعد از اسلام مورد توجه قرار می گیرد، و نقش مکتب خانه ها در آموزش دینی تبیین می شود، که پس از اسلام با ورود مدارس و مساجد به خط مقدم تربیت دینی ، وضعیتی نو ظهور پیدا کرده است . در ادامه ، مشکل دین گریزی، به ویژه در بین جوانان، مطرح و بررسی می شود، که چگونه تعامل نادرست دینداران و نوعی از تبلیغات منفی سبب کم رنگ شدن عقاید دینی می شوند. راهکارهایی جهت مقابله با این چالش معرفی می گردند، که نشان از لزوم شناخت دقیق تر جوانان و طراحی برنامه های تربیتی مناسب با نیازهای آنها است . مقاله با بررسی اهمیت ارتباط میان خانوادهها و مدارس در تقویت تربیت دینی ادامه می یابد و به آسیب شناسی معضلات موجود در نظام تربیتی کنونی پرداخته ، تاکید می کند که چگونه نوآوری در رویکردهای تربیتی و پاسخگویی به نیازهای نسل جوان می تواند به حل این چالش ها کمک کند. در نهایت ، اهمیت همکاری متقابل میان موسسات آموزشی ، مدارس، خانوادهها و دیگر عوامل اجتماعی را برای تعالی فرآیند تربیت دینی مورد تاکید قرار می دهد. این مقاله نشان می دهد که با یک دید جامع ، می توان به الگویی از تربیت دینی دست یافت که هم با فطرت انسانی هماهنگ باشد و هم به کمال گرایی و ارزشهای والای انسانی بینجامد.

کلیدواژه ها:

تربیت ، دین ، تربیت دینی ، مدارس