بررسی و مقایسه امید به اشتغال، انگیزه تحصیلی دانشجویان دانشگاه صنعتی همدان بر اساس ویژگی های فردی و تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه امید به اشتغال، انگیزه تحصیلی دانشجویان دانشگاه صنعتی همدان بر اساس ویژگی های فردی و تحصیلی انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع علی - مقایسه ای بود. جامعه آماری را همه دانشجویان دانشگاه صنعتی همدان تشکیل داد. از جامعه آماری مذکور بر اساس طرح پژوهش های علی مقایسه ای ۳۸۴نفر براساس جدول مورگان وکرجسی به عنوان نمونه انتخاب شدند، روش نمونه گیری تصادفی از نوع طبقه ای نسبی تصادفی بود. ابزار پژوهش شامل سه مقیاس استاندارد امید به اشتغال قریشی (۱۳۸۷) انگیزه تحصیلی هارتر (۱۹۸۱) استفاده شد. جهت بررسی فرضیه های پژوهش تحلیل واریانس تک متغیری استفاده گردید. تحلیل نتایج نشان داد در متغیر امید به اشتغال افراد با توجه به جنسیت و سطح تحصیلات تفاوت معناداری وجود ندارد، میزان امید به اشتغال با توجه به رشته تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد، امید به اشتغال گروه مهندسی برق کمتر از گروه های دیگر و امید به اشتغال گروه شیمی از بقیه گروه ها بیشتر است ، بین میانگین امید به اشتغال بقیه گروه ها با یکدیگر تفاوت معناداری مشاهده نشد، در متغیر امید به اشتغال افراد با توجه به اقامت در خوابگاه یا در کنار خانواده بودن و وضعیت تاهل تفاوت معناداری وجود ندارد، در متغیر انگیزه تحصیلی میانگین زنان بیشتر از مردان است ، در متغیر انگیزه تحصیلی با توجه به سطح تحصیلات تفاوت معناداری وجود ندارد، در میزان انگیزه تحصیلی با توجه به رشته تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد، بین مهندسی برق با رشته های مواد و شیمی ، بین رشته های پزشکی با مواد و شیمی و همچنین بین رشته های کامپیوتر با علوم پایه و مواد با علوم پایه و بین شیمی و علوم پایه تفاوت معناداری وجود دارد، با توجه به اختلاف میانگین ها می توان گفت که انگیزه تحصیلی گروه شیمی از همه بیشتر و گروه علوم پایه از همه گروه ها کمتر است . میانگین افراد ساکن در خوابگاه در متغیر انگیزه تحصیلی بیشتر از دانشجویان کنار خانواده است ، میانگین افراد مجرد در متغیر انگیزه تحصیلی بیشتر از دانشجویان متاهل است .

کلیدواژه ها:

امید به اشتغال ، انگیزه تحصیلی ، دانشجویان دانشگاه صنعتی همدان